حذف يون¬هاي فلزات سنگين از سيستم¬هاي آلوده و ميوه و سبزيجات فرآوري شده و مواد غذايي مصرفي يك تكنولوژي نوين و بسيار مفيد است. پتانسيل مواد پسماند كارخانجات در جذب فلزات سنگين بستگي به ظرفيت و ويژگي¬هاي آنها دارد. در اين مطالعه كاربرد پوست ليمو به عنوان ماده غذايي پسماند از لحاظ ظرفيت جذب زيستي يون¬هاي فلزي سمي سنگين مورد بررسي قرار گرفت و ماده جاذب تهيه شده از پوست ليمو بر محتواي كادميوم، نيكل و سرب در نمونه¬هاي برنج مورد ارزيابي واقع شد. محتواي فلزات سنگين در برنج¬ خام، شسته و خيسانده شده توسط ماده جاذب و نمونه برنج¬هاي پخته با استفاده از اسپكتروفتومتر جذبي اتمي تعيين شد. محتواي كادميوم، نيكل و سرب در برنج به ترتيب حدود 06/0، 29/0 و 72/0 ميلي-گرم بر كيلوگرم وزن خشك بود. نتايج حاصل از اين مطالعه بيانگر آن بود كه برنج پخته شده با نمونه¬ برنج-هاي خيسانده شده¬ و جاذب توليد شده با پوست ليمو به مدت زمان 1 ساعت بيشترين تاثير را در كاهش فلزات سنگين داشت. بيوجاذب توليدي 82 درصد در كاهش سرب، 97 درصد در كاهش نيكل و 12/98 درصد در كاهش نيكل از برنج آلوده به فلزات سنگين موثر بود. نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه پسماندهاي پوست ليموي اصلاح شده با سيتريك اسيد تاثير معني¬داري در حذف فلزات سنگين سرب، كادميوم و نيكل را دارد.