سرطان پستان شايع‌ترين سرطان و دومين عامل مرگ‌ومير ناشي از سرطان در ميان خانم¬ها است كه ساليانه 1 ميليون مورد جديد از اين بيماري تشخيص داده مي‌شود. سن وقوع اين بيماري در كشورهاي توسعه‌يافته 40 تا 50 سال مي‌باشد درحالي‌كه متأسفانه سن شيوع آن در ايران در سن 30 تا 40 سالگي است. ميزان شيوع اين بيماري در زنان آسيايي در مقايسه با آمريكا و اروپاي غربي تا حدودي كمتر است. همچنين زنان ساكن كشورهاي صنعتي در مقايسه با سايرين، ريسك ابتلاي بالاتري دارند كه البته كشور ژاپن در اين ميان يك استثناء به شمار مي‌آيد. آمار و شواهد حاكي از افزايش مداوم شيوع سرطان پستان از اواسط دهۀ 1940 مي‌باشد. به‌عنوان‌مثال در ايالات متحدة آمريكا ميزان شيوع آن از نسبت 1 به 13 در سال 1970 به 1 به 11 در سال 1980 و 1 به 8 در حال حاضر رسيده است. متاستاز، علت اصلي مرگ در بيشتر بيماران مبتلابه سرطان پستان است. انتشار سلول‌هاي سرطاني در طي متاستاز از طريق خون، لنف و يا هردو صورت مي‌گيرد. پيشرفت تومور از محل اوليه (متاستاز) شاخص بيشتر تومورهاي بدخيم است. در افرادي كه دچار متاستاز مي‌شوند تومورهاي ثانويه در 90 درصد موارد در استخوان و ريه تشكيل مي‌شوند. استخوان محل اوليه واصلي متاستاز است كه فراواني متاستاز استخواني بيش از 80 درصد مي‌باشد. تابه‌حال مدل‌هاي موشي كمي وجود داشته‌اند كه بتوانند متاستاز به مغز استخوان را نشان دهند. رده سلولي توموري موش 4T1 يكي از چند ردة سلولي سرطان پستان است كه توانايي متاستاز مؤثر به نواحي را كه در سرطان پستان انساني آلوده مي‌شوند، دارد. 4T1 كه از تومور خودبه‌خود ايجادشده در موش BALB/c مشتق شده است، توانايي متاستاز به چندين ارگان را كه طي سرطان پستان درگير مي‌شوند مانند ريه، كبد، مغز و استخوان را دارد. در اين اختراع سعي شده است كه از نانوذرات ريز اكسيد روي به صورت نانوسيال پايه آبي براي اولين بار بصورت خوراكي براي درمان سرطان سينه با رده سلولي 4T1 استفاده شود. از امتيازات نانو داروي ما ، اين است كه : ١- به راحتي مي توان بصورت خوراكي به بيمار خورانده شود و بيمار استرس تزريق در رگ را ندارد. ٢- اصلا سمي نيست و عوارض وخيمي ندارد. ٣- به اشعه درماني نيازي ندارد و تا اخر كار درمان پايدار است و با اسيد معده تجزيه نمي شود . ريزش موي سر و ابرو نيز ندارد. ٤- قيمت تمام شده آن بسيار مطلوب است.

زمينه فني اين اختراع به مسئله‌ي مهم و مطرح در بحث بهره‌برداري و ازدياد برداشت از مخازن گازي تعلق دارد. در طول برداشت گاز، با كاهش فشار مخزن به زير نقطه‌ي شبنم پديده‌ي ميعان معكوس رخ مي‌دهد كه طي آن بخشي از گاز به مايع تبديل مي‌شود و بر روي سنگ مخزن ريزش مي‌كند. با افزايش درصد اشباع ميعانات گازي و عبور از مقدار بحراني، اين مايعات شروع به حركت كرده و در دهانه‌ي چاه توليد تجمع مي‌نمايند كه اين امر موجب به دام افتادن گاز در مخزن و كاهش شديد ميزان بازيابي گاز از چاه توليد مي‌شود. تغيير ترشوندگي سنگ مخزن از حالت مايع دوست به گاز دوست، راهكاري مناسب جهت رفع پديده‌ي انسداد ميعاني مي‌باشد. براي اين منظور در اين اختراع از نانوسيالات به عنوان ماده‌ي شيميايي موثر استفاده شده است. اساس ساخت و طراحي نانوسيالات توليدي در اين اختراع عبارتند از: نانو لوله‌هاي كربني (CNT) چند جداره، نانوذرات پودري اكسيد‌هاي فلزي مانند اكسيد تيتانيم، اكسيد سيليسم (سيليكا)؛ نانو كامپوزيت‌هاي دوتائي ZnO/SiO2 و نانو كاتاليست‌هاي پرووسكيت Co/BST. همچنين از تركيبات فلئوره‌ي محلول در الكل نيز براي كاهش انرژي سطحي نانوسيال استفاده شد. ايجاد پوششي زبر و ناهموار توسط نانوذرات روي سطح، در كناركاهش انرژي سطحي سنگ به كمك مواد حاوي فلئور، موجبات تغيير ترشوندگي سنگ را فراهم نموده و در نتيجه سنگ تمايل به دفع مايعات (از جمله آب و نرمال دكان) پيدا مي‌كند. اين پنج فرمولاسيون طراحي شده در نانوسيالات توليدي، روي چند نمونه سنگ كربناته‌، از جمله سنگ مخزن گازي سراجه مورد آزمايش قرار گرفت. از برجستگي‌هاي تكنيكي و فني اين كار مي‌توان به اين نكته اشاره كرد كه قبل از استفاده از نانوسيالات جهت تغيير ترشوندگي، زاويه تماس آب و نرمال دكان در محيط هوا براي هر يك از سنگ‌هاي فوق برابر صفر درجه بود، اما پس از پوشش‌دهي سنگ‌ها در دماي 80 درجه سانتي‌گراد با نانوسيالات توليد شده، زاويه تماس آب به 172 درجه و زاويه تماس نرمال دكان، بسته به نوع سنگ و نانوسيال استفاده شده به 130 تا 152 درجه ارتقا يافت كه اين در نوع خود و با فناوري نانو، بي‌نظير است.