1- ساخت نانوذرات پليمري از داروي تريامسينولون استونايد با استفاده از پليمرهاي PLGA و PbAE براي درمان بيماري يووئيت چشم. 2- زمينه اين اختراع سامانه هاي نوين دارورساني مي باشد. 3- دارورساني به بيماري هاي التهابي و سر دسته آنها يووئيت به علت سدهاي موجود در چشم بسيار سخت مي باشد كه در نهايت منجر به استفاده از تزريق داروهاي ضدالتهاب در چشم مي شود كه خود عوارض بسيار شديدي را به دنبال دارد. در اين اختراع اثبات شد كه نانوذرات پليمري تريامسينولون استونايد به صورت مصرف موضعي اثري معادل نوع تزريق اين دارو را برروي چشم هاي مبتلا به التهاب و يووئيت از خود نشان مي دهند. اين نانوذرات مي توانند يك جايگزين بسيار مناسب و راهي جديد براي درمان اين بيماري ها با عوارض جانبي كمتر و مقبوليت بيشتر بيمار، باشند.

ساخت نانوذرات پلي لاكتيك-كو- گلايكوليك اسيد حاوي داروي Bevacizumab Bevacizumab مونوكلونال آنتي بادي ضد فاكتور رشد عروقي است و باعث مهار نورگزايي مي شود. نورگزايي از دلايل مهم نابينايي در رتينوپاتي ديابتي و دژنرانس وابسته به سن ماكولا مي باشد. به دليل نيمه عمر كوتاه اين دارو در زجاجيه تزريقات متعدد داخل زجاجيه جهت ماندگاري اثر دارو مورد نياز است. نگراني اصلي در اين زمينه ، خطرات ناشي از تكرار تزريقات درون چشمي از جمله خون ريزي داخل زجاجيه، اندوفتالميت، جدا شدن شبكيه و به ويژه كاتاراكت است. بنابراين هدف از اين اختراع ساخت نانوذرات زيست تخريب پذير پلي لاكتيك-كو- گلايكوليك اسيد حاوي دارويbevacizumab جهت افزايش زمان ماندگاري و رهش آهسته دارو پس از تزريق داخل زجاجيه و در نتيجه كاهش دفعات تزريق داخل چشمي بوده است كه ساخت چنين ذراتي در ايران گزارش نشده است. ساخت نانوذرات با روش امولسيون دوبل انجام گرفته و از آلبومين جهت محافظت از عملكرد دارو استفاده شد. نتايج آزمايشات درون تني در خرگوش نشان داد كه نيمه عمر دارو در مقايسه با كنترل نزديك به 2 برابر شده است و نانوذرات منجر به رهش آهسته دارو تا بيش از 55 روز شدند و بنابراين مي تواند گزينه مناسبي جهت كاهش تزريقات مكرر چشمي در انواع نورگزايي هاي چشمي باشد.