انتقال DNA خارجي با راندمان بالا به داخل سلول هاي باكتريايي ميزبان يكي از مهمترين مراحل در زيست فناوري ميكروبي مي باشد. براي اين منظور چند روش مرسوم مي باشد كه در بين آن ها روش كلسيم كلرايد سرد از جمله مهمترين و ارزان ترين روش هاي انتقال DNA به درون سلول هاي باكتريايي است كه براي باكتري هاي گرم منفي مانند E.coli بسيار كاربرد دارد. به طور معمول راندمان انتقال DNA در اين روش 105 – 107 كلوني براي يك ميكروگرم از DNA خارجي مي باشد. همچنين برخي از باكتري هاي گرم مثبت مانند B.subtilis كه در زيست فناوري ميكروبي كاربرد دارد مي توانند DNA را از طريق يك فرايند طبيعي جذب نمايند اما ميزان راندمان آن نيز بسيار پايين مي باشد. لذا با توجه به اهميت اين فرايند تلاش هاي بسياري به منظور بهينه سازي روش هاي دستي مرسوم كه در بسياري از آزمايشگاه ها كاربردي و ارزان مي باشند صورت پذيرفته است. در روش ابداعي ارايه شده ادعا مي شود كه با استفاده از يك پپتيد كاتيونيك تراوا كننده غشاء (Cell Permeable Peptide) به عنوان يك عامل نوين و مؤثر مي توان بر پايه روش كلريد كلسيم DNA خارجي را با نرخ بالايي به باكتري گرم منفي و گرم مثبت انتقال داد. در اين روش به عنوان مدل، پلاسميدهاي pET-28a( ) و pGEX4T-1 به طور جداگانه به درون باكتري E.coli و همچنين پلاسميد pWB980 به درون باكتري B.subtilis در حضور چهار غلظت از پپتيد ( 1 ،2 ،3 و 6 ميكرو‌گرم در ميلي ليتر) منتقل گرديدند. در حضور غلظت 1 ميكروگرم در ميلي ليتر پپتيد (بالاترين راندمان انتقال بدست آمده) ، انتقال پلاسميد pET-28a( ) و pGEX4T-1 به درون باكتري E.coli به ترتيب 7/4 و 6/4 برابر روش استاندارد كلريد كلسيم مي باشد. همچنين ورود پلاسميد pWB980 به درون باكتري B.subtilisبه طور مؤثري در حضور غلظت 2 ميكروگرم در ميلي ليتر پپتيد افزايش يافت كه اين مقدار 4/6 برابر بيشتر از كنترل مي باشد.

سودوموناس آئروژينوزا يك باكتري پاتوژن فرصت طلب بيمارستاني است كه به علت دارا بودن مقاومت ذاتي و اكتسابي به آنتي بيوتيك هاي معمول مرگ و مير ناشي از عفونت هاي آن بسيار شايع مي باشد. در حال حاضر از جمله روش هايي كه در آزمايشگاه هاي باليني جهت شناسايي اين باكتري به كار مي رود مي توان به تست هاي فيزيكو- شيميايي استاندارد اشاره نمود كه هزينه بالا و زمان بر بودن آنها از جمله محدوديت هاي اين روش ها مي باشد. همچنين با توجه به حساسيت كم اين تست ها در برخي موارد نيز اگر تعداد باكتري كم باشد (در بيماران تحت تيمار آنتي بيوتيك يا بيماران حاوي تعداد كمي از باكتري) سبب بروز جواب كاذب منفي مي گردد. از طرفي در دهه اخير استفاده از روش هاي ملكولي به علت سريع و قابل اعتماد بودن جهت شناسايي باكتري ها بسيار مورد توجه قرار گرفته است كه از آن جمله مي توان به روش هايي مانند PCR (واكنش زنجيره اي پلي مراز)، Real time PCR و FISH (fluorescent in situ hybridization) اشاره نمود. در همه اين روش ها جهت شناسايي باكتري سودوموناس آئروجينوزا ژنهايي خاصي به عنوان هدف مورد استفاده قرار مي گيرند كه از مهمترين آن ها مي توان به ژن هاي مربوط به 16s rDNA،the internally transcribed 16S–23S rDNA spacer (ITS)، fliC ، gyrB ، toxA، oprI و oprL اشاره نمود. اين ژنها حساسيت بالايي در شناسايي سودوموناس دارند اما به غير از ژن toxA كه اختصاصي سودوموناس آئروژينوزا مي باشد ديگر ژنها با اختصاصيت كمي در ديگر سويه هاي سودوموناس نيز قابل شناسايي مي باشد. در اين كيت، به منظور شناسايي سريع باكتري سودوموناس آئروجينوزا از روش سريع و با اختصاصيت بالا بر پايه واكنش زنجيره پلي مراز چندگانه (Multiplex PCR) و با استفاده از پرايمرهاي اختصاصي ژن هاي LasI ،‌ LasR و gyrD سيستم كروم سنسينگ و همانندسازي باكتري استفاده مي شود. ژن هاي سيستم كروم سنسينگ كاملا اختصاصي گونه بوده و با توجه به نقش كنترلي كه بر بسياري از ژن هاي بيماريزاي باكتري دارند در تمامي ايزوله هاي آن موجود مي باشند.