اين شناور جزء شناورهاي سه بدنه محسوب مي شود كه تفاوت هاي اساسي با ساير شناورهاي هم رده ي خود دارد. مهم ترين وجه تمايز شناور طراحي شده ، هم شكل بودن سه بدنه و طول مساوي آنهاست و مقطع هر سه بدنه به صورت V شكل بوده و مهم ترين خاصيت اين گونه مقاطع سرعت بسيار بالا مي باشد. شناور هاي تندرو تك بدنه پايداري مناسبي ندارند، اين نقيصه با افزايش دو بدنه ي هم اندازه و هم شكل برطرف شده و در پي آن آبخور به شدت كاهش يافته و در عين تامين پايداري مطلوب سرعت افزايش يافته است . همانطوري كه اشاره شد از ويژگي هاي اين فرم بدنه مي توان به قابليت حفظ مسير مستقيم و بالا آمدن شناور از سطح آب ( Planning ) اشاره كرد، به طوريكه با حركت شناور ، آب با حركت چرخشي از درون تونل ها عبور مي كند كه در پي آن بدنه شناور به سمت بالا حركت خواهد كرد كه اين امر موجب كاهش مقاومت آب روي بدنه شناور مي گردد . علاوه بر اين بالا آمدن شناور از سطح آب و كاهش آبخور مزيت هاي زير را نيز به همراه خواهد داشت: 1) افزايش راندمان پروانه به صورت نيمه مغروق 2) كاهش مقاوت اصطكاكي بدنه شناور با سطح آب 3) كاهش مصرف انرژي 4) افزايش سرعت 5) افزايش ظرفيت حمل بار 6) افزايش مانور لازم به ذكر است كه اين شناور در دومين دوره مسابقات شناور هاي دانشگاه شريف مورد توجه قرار گرفت و نتايج قابل قبولي بدست آورد.