امروزه بيماريها و نقص هاي استخواني در جهان روند رو به افزايشي دارد و همچنين بافت استخوان دومين بافت رايج از لحاظ پيوند در بخش كلينيكال مي باشد. مهندسي بافت استخوان به دليل محدوديت هاي كمتر و عدم انتقال بيماريها به عنوان جايگزين مناسبي براي روش هاي قديمي مانند انجام گرافت مي باشد. با طراحي داربست هاي زيستي و همراه شدن آنها با فاكتورهاي تمايزي و سلول هاي بنيادي جدا شده از بافت هاي مختلف بيشتر مشكلات مربوط به اندازه بزرگ نقص هاي استخواني حل شده است. داربست هيدروژلي سديم آلژينات مغناطيسي شده همرا با اگزوزوم كوت شده بر روي آن از يك سو تكيه گاه و محلي مناسب جهت تمايز را فراهم ميكند و از ديگر سو چون حاوي ذرات مغناطيسي مي باشد با قرار گيري در يك ميدان مغناطيسي خارجي موجب جهت دهي به حركت سلول هاي بنيادي و تجمع آنها بر روي داربست و جلوگيري از پخش شدن آنها به محيط اطراف مي گردد. وجود اگزوزوم ها برروي داربست باعث افزايش تمايز و ترميم شده و مشكلات استفاده از سلول و رد پيوند را نيز حل مي كند. از طرف ديگر استفاده همزمان از سه ضلع اصلي قابل استفاده در مهندسي بافت داربستي با قدرت بالا براي ترميم و بازسازي بافت فراهم مي كند. استفاده ازگزوزوم ها به جاي سلول، داربست هيدروژلي Cell Free ايجاد كه مشكلات استفاده از سلول در رد پيوند را مرتفع مي سازد.

مهندسي بافت به عنوان بستري نويد بخش در سال‌هاي اخير راهكارهاي جديدي براي بازسازي بافت‌هاي آسيب ديده يا از دست رفته مانند بافت استخوان ارائه داده است. روش هاي سنتي ترميم بافت هاي آسيب ديده استخواني مانند اتوگرافت با داشتن معايبي از قبيل عوارض موضعي، آسيب هاي عصبي، از دست دادن خون و عفونت و در آلوگرفت خطر واكنش انتقال بيماري، رد استخوان پيوندي و تحريك سيستم ايمني نيز به چالش كشيده شده اند. مهندسي بافت استخوان به عنوان يك روش موثر براي درمان آسيب هاي استخواني، در سال هاي اخير مورد توجه گسترده محققان قرار گرفته است. هدف مهندسي بافت بازسازي بافتهاي آسيب ديده با تركيب سلولها با مواد داربست متخلخل انجام مي شود. داربست ها الگوهايي براي بازسازي بافت هستند و بايد داراي چسبندگي سلول و پايداري مكانيكي مناسب در طول دوره استفاده باشند. در اين اختراع از داربست كيتوسان-كوئرستين جهت تسريع در ترميم بافت استخوان از دست رفته استفاده شد. داربست مورد استفاده داراي ويژگي هايي نظير تخلخل مناسب جهت رشد سلول‌، زيست سازگاري بالا و اندازه منافذ مناسب جهت تبادل مواد مغذي ومواد زائد با سلول‌ها بود.