با افزايش تقاضا در صنعت آهن و فولاد، پسماندهاي كانه آهني نيز رو به افزايش است و پسماند كانه آهني بعنوان زباله در نظر گرفته شده و تخليه آن يكي از نگراني هاي زيست محيطي محسوب مي شود. از يك سو مديريت اين نوع زباله ها هزينه بر بوده و از سوي ديگر كارخانه هاي فرآوري معدني نمي توانند به طور كامل محتويات و تركيبات آهني را استخراج كنند و مقادير قابل توجهي از تركيبات آهني باقي مانده و دورريز مي گردد، لذا مديريت دوباره اين پسماندها و توليد فرآروده هاي ثانويه با ارزش افزوده بالا از آنها بسيار حائز اهميت است. با كمك روش هاي فيزيكي و شيميايي مي توان هماتيت موجود در پسماند كانه آهني را به نانو ذرات مغناطيسي آهن تبديل كرد و يكي از فناوري هاي نو ظهور در پالايش آب استفاده از نانو جاذب ها براي فلزات سنگين سمي، آلاينده هاي آلي و پاك كردن راديو نوكليدها و زدودن رنگ هاي كاتيوني و آنيوني صنعتي از آب است. بعلاوه نانو ذرات مغناطيسي در زمينه صنعت به عنوان كاتاليز، پزشكي، بيو پزشكي مانند جداسازي مغناطيسي، رساندن دارو (داروهاي هدفمند)، و (MRI) كاربرد بسياري دارند.