در فرآيند ترميم زخم، تمامي مراحل ترميم زخم توسط طيف وسيعي از فاكتورهاي رشد كنترل مي‌شود. فاكتورهاي رشد موجب تسريع فرايند بهبود زخم و التيام آن مي‌شود . با هدف استفاده از فاكتور رشد جهت تسريع فرآيند بهبود زخم، استفاده از سيستم هاي پروتئين رساني مناسب به منظور پايدارسازي حفظ فعاليت ساختار پروتئيني فاكتور رشد و همچنين طولاني‌تر شدن زمان رهايش اين فاكتورها در محل زخم بسيار ضروري مي باشد. كايتوزان يك پليمر زيست سازگار، زيست تخريب پذير، غير سمي ، ضد ميكروبي و ضد قارچي است كه بعنوان زيست چسب در درمان زخم كاربرد فراوان دارد. هدف از اين اختراع استفاده از نانوژل كايتوزاني حاوي فاكتور رشد جهت ترميم سريعتر و كامل‌تر زخم هاي پوستي و ارائه آن به شكل ژل است. نانوذرات تهيه شده به شرح اين اختراع براي اولين بار چهار هدف را به طور همزمان در قالب يك سامانه دارويي جهت ترميم زخم قابل دستيابي مي كنند: 1- ساخت نانوژل كايتوزاني با اندازه ذره‌اي و خصوصيات مورفولوژيكي مناسب 2- بارگذاري پروتئين در نانوذرات، با بيشترين بازده 3- آزادسازي مطلوب دارو از نانو ذرات 4- پايداري مطلوب دارو در شرايط مختلف محيط نانوژل كايتوزان حاوي فاكتور رشد اپيدرمال با استفاده از روش كوآسرواسيون داراي اندازه، بارسطحي و شاخص پراكندگي و شكل مناسب بودند، همچنين ميزان بارگذاري پروتئين در نانوژل كايتوزاني در نسبت هاي بهينه (6:1 و 2:1) به ترتيب 4/97% و 90% بود و ميزان آزادسازي فاكتور رشد پس از 24 ساعت در نسبت هاي بهينه (6:1 و 2:1) به ترتيب 70 و 80 درصد مشاهده شد. پس از بارگذاري نهايي نانوذرات در بستر ژل كربومري (0.5 درصد) ميزان آزادسازي پروتئين از شكل نهايي دارو در 4 ساعت اول 39 درصد و پس از24 ساعت60 درصد مشاهده شد ، از طرفي مطالعات سلولي اثر القاي رشد قابل توجه در اين دو نسبت نشان داد. نانوژل هاي حاوي نسبت هاي 2:1و6:1 كايتوزان به فاكتور رشد در برابر pHهاي مختلف، داراي اثر محافظت كنندگي فاكتور رشد بودند. فرمولاسيون ساده به كار گرفته شده در اين مطالعه جهت تهيه كايتوزان حامل فاكتور رشد و ظرفيت بارگذاري بالا و مناسب آن مي تواند جايگزين روش هاي نسبتا پيچيده و چند مرحله اي تهيه نانوذرات توسط ديگر محققين شود.

دارورساني اختصاصي عوامل ضد سرطان به سلول¬هاي توموري از نظر افزايش اثربخشي دارو و نيز كاهش عوارض جانبي بسيار مورد توجه و مهم مي¬باشد. در درمان سرطان پستان كه يكي از شايع¬ترين سرطان¬ها در دنيا و ايران است، از دو رويكرد شيمي درماني و هورمون درماني به صورت استاندارد استفاده مي¬شود. نانوذرات تهيه شده به شرح اين اختراع براي اولين بار سه هدف را به طور همزمان در قالب يك سامانه دارويي جهت درمان سرطان پستان قابل دستيابي مي¬كنند: 1-هدف گيري ترجيحي سلول¬هاي سرطان پستان با دو روش فعال (از طريق گيرنده استروژني) و غير فعال (از طريق اثر EPR) 2-هورمون تراپي سرطان پستان از طريق آزادسازي داروي رالوكسيفن در محل 3- شيمي درماني سرطان پستان از طريق آزادسازي داروي دوكسوروبسين در محل اين سامانه شامل نانوذرات كايتوزاني متصل به رالوكسيفن مي¬باشد كه حاوي دوكسوروبسين هستند. اندازه ذرات در محدوده نانو (زير 100 نانومتر) بوده و رالوكسيفن علاوه بر هدف گيري گيرنده استروژني كه موجب تجمع ترجيحي نانوذرات در بافت واحد اين گيرنده مي¬شود عمل به مسدود كردن گيرنده را نيز به عنوان يك آنتي استروژن انجام داده و در حقيقت به عنوان عامل هورمون تراپي در سامانه عمل مي¬كند. از طرف ديگر دوكسوروبسين بارگذاري شده در سامانه نيز پس از تجمع نانوذره دريافت هدف آزاد شده و به عنوان عامل شيمي درماني باعث مرگ سلول¬هاي سرطاني مي¬گردد.