تحقيقات در زمينه ي فاصله يابي گواه رشد اين زمينه به دليل اهميت نظامي و موارد استفاده ي آن در نقشه برداري است. فاصله يابي الكترونيكي كه اصول آن بر پايه ي فرستادن و گرفتن موج هاي نوري و صوتي است، امروزه در جهان مورد استفاده قرار مي گيرد از سال 1889 تا امروز كساني ماننند تسلا، اريك برگشترند، دكتر وادلي و ... و شركت هايي چون آگا، زيمنس، تلورومتر و .. روي آن كار كرده اند و حاصل آن دستگاه هاي كنوني مانند توتال استيشن است. به طور كلي فاصله يابي الكترونيكي با محدوديت هايي رو به رو است؛ از آنجا كه اصول فاصله يابي الكترونيكي بر پايه ي فرستادن و گرفتن امواج است، قدرت ارتقاء آن محدود بوده و افزايش برد آن به بيشتر از پنج كيلومتر وابسته افزايش حساسيت فرستنده ها و گيرنده ها مي باشد. براي افزايش اين حساسيت اندازه ي دستگاه به اجبار بزرگ مي شود و نمي توان از آن در نقشه برداري ها استفاده كرد. همچنين در مسافت هاي بيش از يك كيلومتر دقت دستگاه هايي كه از امواج استفاده مي كنند تحت تأثير عوامل جوي مانند باد و خاك و همچنين شكست نور قرار گرفته كاهش مي يابد. چون در دستگاه فاصله ياب زاويه اي از موج استفاده نمي شود عوامل جوي تأثيري در آن ندارد و چون از دو نقطه به جسم نگاه مي شود شكست نور نيز در دقت آن بي تأثير است. در ضمن فاصله ياب هايي كه از امواج استفادهمي كنند داراي شاخص بوده و بدون شاخص دقت بسيار كمي دارند در نتيجه براي استفاده از اين دستگاه ها در نقشه برداري بايد حداقل سه نفر در محل كار حاضر باشند. همچنين تنظيمات لازم در هنگام كار با فاصله ياب هاي الكترونيكي بسيار زياد بوده و عبارتند از 1- محكم كردن دستگاه و شاخص در محل 2- تراز كردن دستگاه 3- اندازه گيري دستي ارتفاع دستگاه 4- تراز كردن شاخص 5- دادن وضعيت هاي جوي و اندازه هاي مشاهده شده در روي شاخص به دستگاه. اين تنظيمات پنج برابر تنظيمات دستگاه ما است كه تنها لازم است خود دستگاه تراز شود تا ارتفاع مورد نياز دقيق باشد.