خط توليد پيوسته نان سنتي ايراني به كمك گاز فوق بحراني كه در طبقه نيازهاي انساني و زير طبقه مواد غذايي مي‏گنجد به شرح ذيل مي‏باشد. در يك اكسترودر با دو ماردون با اضافه نمودن آرد همراه با مواد افزودني جامد در درگاه اول و آب و افزودني‏هاي مايع در درگاه دوم و سپس با استفاده از مدول‏هاي هم‏زن خمير مورد نياز جهت توليد نان ايجاد مي‏گردد. سپس سيالي‏ مانند گاز كربنيك، اكسيژن، هوا، نيتروژن و يا ديگر گازهاي خوراكي در حالت فوق بحراني و تحت فشار در درگاه سوم به خمير ايجاد شده در اكسترودر تزريق مي‏شود. پس از گذشت از مدول‏هاي اختلاط كه باعث جذب كامل سيال فوق بحراني در خمير مي‏شود، محلول ايجاد شده از يك قالب عبور نموده و به شكل نهايي جهت پخت وارد تنور مي‏گردد. اين محلول خمير و گاز فوق بحراني مستقيماً وارد قسمت تششع اوليه تونل تنور گشته، كه سطح آن در حالت ايده‏آل تثبيت گردد. سپس جهت پخت در طول تونل تنور براي مدت حداقل دو و حداكثر پنج دقيقه در دماي 240 درجه سانتيگراد حركت مي‏نمايد. سپس جهت ايجاد سطح با كيفيت مورد پسند در انتها از ناحيه تشعشع ثانويه تنور عبور مي‏نمايد.