خلاصه در بين گونه هاي آليوم، سير (Allium sativum L.) دومين محصول مهم اقتصادي بعد از پياز محسوب شده و كاشت آن از خط استوا تا عرض جغرافيايي 50 درجه امكان پذير است. سير يك گياه عقيم بوده و امروزه توليد آن بطور كامل از طريق تكثير غيرجنسي صورت مي‏گيرد. دلايل عقيمي در سير ممكن است به سبب تخريب تاپتوم، عوامل بيماريزا مانند باكتريها، ميكوپلاسما و يا ويروسها، حذف كروموزومي، يا رقابت براي مواد غذايي بين گل و سيرچه هاي هوايي در گل آذين در حال نمو باشد. محققين وجود سيرچه¬هاي هوايي را علت اصلي عقيمي مي دانند. عقيمي در سير، مانع از بهبود خصوصيات مهم اقتصادي از جمله مقاومت به آفات، محصول بالاتر و كيفيت بهتر آن شده و يا اين خصوصيات را به طور محسوس كاهش مي دهد. بنابر اين تلاشهاي زيادي براي باز گرداندن باروري به سير بوسيله محققين انجام شده است. در صورت توليد بذر واقعي سير، مي توان از بروز و انتقال بيماريهاي گياهي به خصوص بيماري هاي ويروسي، به شدت جلوگيري نمود. امكان انتقال مقاومت ها با دورگ گيري¬هاي درون و بين گونه اي فراهم مي شود. هزينه بالاي مصرف سيرچه براي كاشت و هزينه هاي انبارداري و تلفات سير ناشي از انبارداري و حمل و نقل نيز بشدت كاهش مي يابد. همچنين امكان ايجاد تنوع و توليد ارقام و واريته هاي جديد و افزايش بازار پسندي آن نيز فراهم مي گردد. براي اولين بار مراحل تكوين اندام هاي زايشي با هدف توليد بذر و شناسايي دلايل عقيمي در همگروههاي سير ايراني نيز انجام گرديد كه نتايج بسيار مهمي استحصال گرديد.‬ در حال حاضر، در تمام دنيا اين محصول به روش غيرجنسي و با استفاده از سيرچه ها يا حبه هاي (Cloves) آن تكثير مي شود. بيشتر سيرهاي ايراني غيرگلده مي باشند. در اين اختراع، براي بدست آوردن بذر سير ايراني طي سه سال از روش هاي مختلف اقدام گرديد. ابتدا سيرهاي گلده كشور ايران شناسايي و انتخاب گرديدند. سپس با استفاده از روش حذف سيرچه هاي هوايي (Topsets)، تلقيح مصنوعي گل هاي سيرهاي گلده، كاشت ميوه¬هاي تشكيل شده در آب خالص، محلول هاي غذايي و محيط كاشت درون شيشه اي و در شرايط آزمايشگاهي ويژه، بذر سير ايراني براي اولين بار تشكيل و توليد شد.

موسير به دليل دارا بودن خواص دارويي، خوراكي و صنعتي مورد بهره برداري بي رويه و شديدي قرار مي گيرد و هر ساله مقدار زيادي موسير از رويشگاه هاي طبيعي استحصال مي شود. از طرف ديگر اين گياه ارزشمند به علت تخريب مراتع، چراي بيش از حد عرصه هاي طبيعي و هجوم آفات به شدت در حال انقراض است. به دليل محدوديت در تكثير استفاده از فنون كشت بافت مي تواند راه مناسب و سريعي براي ازدياد موسير به دليل محدوديت در رش هاي مرسوم تكثير محسوب گردد. به منظور تكثير موسير از طريق كشت بافت تحقيقي در قالب دو آزمايش جداگانه بر روي ريز نمونه ها در محيط كشت MS انجام شد. نتايج نشان داد. بيشترين تعداد پيازچه (متاوسط 5/47) در تيمار 2 ميلي گرم در ليتر BA و 1 ميلي گرم در ليتر NAA و قند به ميزان 60 گرم در ليتر به دست آمد. در آزمايش دوم اثر نوع قند و اثر متقابل نوع قند و سطوح مختلف قند بر توليد پيازچه معني دار نبود. اين نشان دهنده اين است كه مي توان به جاي ساكارز از شكر معمولي استفاده نمود و هزينه هاي توليد را به طور قابل ملاحظه اي كاهش داد.