توده اي شدن پروتئين ها مهم ترين جنبه ناپايداري پروتئين ها مي باشد كه تقريباَ در تمامي مراحل توسعه يك داروي پروتئيني ممكن است بروز نموده و مي تواند باعث كاهش فعاليت، محلوليت و تغيير ايمونوژنيسيتي آن شود. داروي اينترفرون آلفا-2 بتا براي درمان طيف وسيعي از بيماري هاي ويروسي و سرطان ها كاربرد دارد، اما به دليل پايداري ضعيف اين بيومولكول، توسعه يك شكل دارويي پايدار از اينترفرون آلفا همچنان به عنوان يك چالش بزرگ مطرح بوده و گزارشاتي وجود دارد كه نشاندهنده افزايش ايمني زايي به دنبال تجويز فرآورده هاي آن و به دليل توده‌اي شدن مي باشد. در اين اختراع كارايي اكتوئين به عنوان يك اكستريموليت محافظت كننده اينترفرون آلفا-2 بتا از ناپايداري‌هاي فيزيكي، بويژه توده‌اي شدن، در برابر اعمال استرس هاي دمايي و مكانيكي با استفاده از روش هاي آناليز متعددي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج روش هاي مختلف كروماتوگرافي، كدورت سنجي، الكتروفورز و آناليز اندازه ذره‌اي نشاندهنده كاهش توده اي شدن در حضور اكتوئين در برابر استرس هاي به كار رفته بود. نتايج مطالعات بررسي ساختار دوم و سوم پروتئين نيز حاكي از پايداري پروتئين در برابر استرس هاي اعمال شده در حضور اكتوئين مي باشد. در مجموع نتايج اين مطالعات نشان داد كه اكتوئين به عنوان يك اكسپيان بسيار موثر مي‌تواند در غلظت‌هاي پايين، پروتئين دارويي اينترفرون آلفا-2 بتا را در برابر استرس هاي حرارتي و مكانيكي محافظت نمايد.