علي‌‌رغم اثبات كارايي بالاي نانوالياف در جمع آوري ذرات هوابرد، قابليت كاربرد اين فن آوري در جهت جمع آوري و نمونه برداري از آلاينده‌هاي هوا به منظور تعيين غلظت آلاينده در هوا در مطالعات زيست محيطي و همچنين مطالعات مربوط به آلودگي هواي محيط‌هاي كاري در دنيا كمتر مورد توجه قرار گرفته است. لذا هدف از اختراع حاضر، اين است كه با كمك فرايند الكتروريسي، فيلتر نانوليفي توليد و قابليت‌ آن‌ در نمونه برداري و تعيين مقدار آلاينده‌هاي ذره‌اي هوا (سيليس كريستالي) از طريق مقايسه با نتايج نمونه برداري و آناليز با كمك فيلتر ممبران PVC تجاري و روش‌هاي پيشنهادي معتبر مربوطه مانند NIOSH مورد آزمون قرار گيرد. ميانگين قطر نانوالياف 07/0 ± 256 نانومتر بدست آمد. فيلتر نانوليفي داراي الياف صاف بودند. مطابق آزمون EDS، ميانگين درصد وزني سيليس فيلتر نانوليفي بعد از نمونه برداري از هوا، 05/2 و فيلتر ممبران PVC 97/0 بدست آمد. درصد تخلخل فيلتر نانوليفي 48/28 % و فيلتر ممبران PVC1/25 % تعيين شد. مطابق آزمون BET، ميانگين قطر حفرات 32/8 نانومتر براي فيلترهاي نانوليفي توليدي بدست آمد. مطابق يافته‌هاي حاصل از نمونه برداري و آناليز سيليس كريستالي هوا، فيلتر نانوليفي مورد بررسي عملكرد بهتري (حدود 026/1برابر ) نسبت به فيلتر تجاري PVC داشت. ميزان جمع اوري سيليس توسط مدياهاي نانوليفي نسبت به ممبران PVC در بارهاي آلودگي كمتر، بيشتر بود و اين روند جمع‌آوري با افزايش بار آلودگي روند نزولي داشت. مطابق نتايج آزمون افت فشار، فيلتر نانوليفي داراي افت فشار (154پاسكال) پايين تر نسبت به ممبران PVC (204 پاسكال) بود. فيلترهاي نانوليفي كه براي نمونه برداري از سيليس كريستالي مورد آزمايش قرار گرفتند، مي‌توانند براي نمونه برداري از ديگر آلاينده‌ها نيز كاربرد داشته باشد. اين فيلترها مي‌توانند براي اهداف نمونه برداري و شناسايي و تعيين مقدار الاينده هاي هوابرد در آزمايشگاه‌هاي شيمي، آزمايشگاه‌هاي بهداشت حرفه‌اي (شغلي)، آزمايشگاه‌هاي بهداشت محيط و آزمايشگاه‌هاي محيط زيست مربوط به دانشگاه‌هاي وزارت علوم و وزارت بهداشت در سراسر كشور،مورد استفاده قرار گيرند.