انسولين انساني به عنوان تنها راه¬ اصلي كنترل ديابت به صورت دارو به بيماران تجويز مي¬شود. با توجه به گسترش سريع بيماري ديابت و در نتيجه نياز روز افزون بشري، توليد كافي انسولين به يك چالش بزرگ براي صنعت داروسازي تبديل شده است. در حين توليد اين هورمون دارويي، دو مشكل اساسي باعث محدوديت دسترسي به انسولين كارآمد مي¬شود، توليد ناكافي انسولين در ميزبان¬هاي مهندسي شده و بازده پايين شكل¬گيري انسولين در حين تركيب دو زنجيره اين هورمون. در طرح پيش ¬رو، با كمك پروتيين چپرون عدسي چشم، ميزان قابل توجهي از زنجيره¬هاي انسولين به صورت نوتركيب در ميزبان باكتريايي توليد شده است. نظر به اين كه پروتئين¬هاي عدسي چشم بسيار پايداراند و به ميزان قابل توجهي در ميزبان باكتريايي قابليت توليد دارد و همچنين به صورت چپرون مي¬توانند كارايي شكل گيري صحيح زنجيره¬ها را تسهيل ببخشند، اين پروتئين به عنوان پروتيين حامل جهت توليد زنجيره¬هاي انسولين مد نظر قرار گرفت است.