در اين نوآوري يك آلياژ نوين بر پايه آلياژ الومينيوم - سيليسيم - مس با مقادير اضافي آهن و منگنز بالاتر از حدود استاندارد توليد شد. آلياژ حاصله به سبب دارا بودن كسر حجمي بالايي از تركيبات بين فلزي غني از آهن و منگنز داراي سختي بالا و مقاومت بالاي سايشي است. به سبب كسر بالاي تركيبات بين فلزي با ؟؟ بزرگ و مرفولوژي نامناسب آلياژ در فرايندهاي ريخته گيري معمول خواص كششي و ضربه اي مطلوبي را ارائه نخواهد نمود. بدين جهت معمولا در استاندار آلياژهاي ريختگي آلومينيوم مقدار آهن در بالاترين ميزان خود در آلياژهاي خانواده 380 از 1/3 درصد وزني فراتر نمي رود. ليكن در اينجا با طراحي يك فرايند مكانيكي - حرارتي - شكل دهي نيمه جامد ابعاد و مرفولوژي فازهاي مذكور اصلاح شده و در نتيجه آلياژ به لحاظ ويژگي هاي ريز ساختاري در وضعيت مطلوبي قرار مي گيرد. براساس روابط موجود كه بيانگر ارتباط ميان استحكام كششي يك آلياژ با ريز ساختار آن مي باشد پس از فرايند طراحي شده احتمال شروع شكست از تركيبات بين فلزي كاهش چشمگيري را نشان مي دهد. اين امر به معناي افزايش استحكام كششي آلياژ و مقاومت بيشتر در برابر بارهاي ضربه اي در حضور فازهاي ترد و خست مي باشد. عمليات مكانيكي - حرارتي - شكل دهي مذكور شامل فرايند نورد نيمه گرم نگهداري در دماي نيمه جامد و شكل دهي با تزريق تحت فشار آلياژ به درون قالب است. در اين وضعيت قطعه اي با شكل نهايي با ويژگيهايي نظير استحكام به وزن بالا سختي مطلوب و مقاومت سايشي مناسب حاصل مي شود و در عين حال قطعه اي با پيچيدگي هاي معمول در فرايند ريخته گري بدست مي آيد كه معمولا در صنايع خودرويي و حمل و نقل مورد استفاده است.