اندازه¬گيري حجم آب مورد نياز جهت مصارف كشاورزي لازم وضروري است. در اين راستا روش¬هاي بسياري براي اندازه¬گيري دبي آب دركانال¬هاي باز وجود دارد. در ميان اين روش¬ها، سرريز و دريچه به صورت عمده به علت داشتن روابط ساده و نسبتا دقيق در اندازه گيري جريان و كنترل سطح آب كاربرد بيشتري دارند. دريچه¬ها از جمله سازه هاي كنترل كننده جريان هستند كه در شكل¬ها و با نحوه عملكرد¬هاي متفاوتي مورد استفاده قرار مي¬گيرند. از جمله محل¬هاي استفاده دريچه¬ها مي¬تواند، روي تاج سرريزهاي لبه¬آبريز وخروج آب از درياچه به رودخانه و كانال، باشد. هر نوع دريچه امتيازات ونقايص مربوط به خود را داشته و با توجه به موقعيت كاربرد و خصوصيات استفاده از آن، مي توان يكي از انواع دريچه را انتخاب نمود. طبق تعريف، هر مانعي كه بر سر راه جريان در كانال قرار گيرد و باعث شود تا آب درپشت آن بالاآمده و بر سرعت آب درضمن عبور از روي آن افزوده شود، سرريز ناميده مي¬شود. يكي از انواع سرريزها، سرريزهاي دايره¬اي مي¬باشد. سرريزهاي دايره-اي يا استوانه اي، براي اندازه¬گيري جريان، به خصوص در شدت جريان¬هاي بالا مورد استفاده قرار مي¬گيرند. اين سرريزها كاربرد وسيعي در مهندسي هيدروليك به عنوان تخليه آب داشته ودر كانالها و مخازن مورد استفاده قرار مي¬گيرند. مزيت سرريزهاي دايره¬اي در پايداري الگوي جريان، سهولت عبور تكه هاي شناور و نيز ساده بودن طراحي آنها در مقايسه با سرريزهاي اوجي است. كاربرد وسيع اين سرريزها در دريچه¬هاي غلتكي، سدهاي لاستيكي و دريچه¬هاي استوانه¬اي ( فلز تو خالي است كه بوسيله سيستم¬هاي بتوني در جاي خود نگهداري مي¬شوند) مي¬باشد.. علاوه بر اين، روابط حاكم بر جريان در اين سرريزها به عنوان الگويي جهت بررسي جريان در سدهاي لاستيكي است كه هيدروليك جريان در آنها در حالت كاملا بر افراشته همانند سرريزهاي استوانه¬اي مي¬باشد . تجمع مواد رسوبي در بالادست وسائل كنترل و اندازه¬گيري دبي در لوله¬ها، شبكه¬هاي آبياري وزهكشي، كانالهاي آبگيري و همچنين فاضلاب از معضلات اندازه گيري دبي مي¬باشد. همواره آب جاري در مسير رودخانه و كانال داراي ذرات معلق رسوب و مواد شناور بوده كه فرصت ته-نشيني در پشت سرريز و تجمع در ورودي دريچه را پيدا نموده و علاوه بر كاهش حجم كانال در محدوده سازه سبب مشكلاتي از جمله تغيير مرفولوژي رودخانه، آبگيري زمين¬هاي اطراف به علت سرريز شدن آب از جناحين كانال و رودخانه، به خطر افتادن پايداري سازه و كاهش دقت اندازه¬گيري جريان مي¬شود. اسير السن و هانسن (1962) آزمايشات گسترده¬اي در اين زمينه انجام دادند و مشاهده كرده¬اند هنگامي كه 75% ارتفاع سرريز را رسوب پر نمايد، حدود 8% افزايش در مقدار دبي جريان ايجاد مي¬شود. بنابراين در اين طرح ايده تركيب سرريز و دريچه به عنوان يك سازه هيدروليكي جديد مطرح گرديد كه مي¬تواند نواقص سرريز و دريچه را به صورت جداگانه مورد استفاده قرار مي¬گيرند را برطرف نموده وهمچنين داراي مزاياي سازه¬هاي مذكور باشد. به طوري كه مواد معلق از روي سازه و مواد قابل ته نشين شدن به شكل بهتري از زير دريچه عبور نمايد. و از طرفي با توجه به تاثير جريان ريزشي سريز روي جريان عبوري از دريچه و متفاوت شدن هيدروليك آن با هيدروليك سرريزو دريچه جداگانه جهت تخمين ميزان جريان عبوري از اين سازه آزمايشاتي طراحي و انجام گشته و بر اساس آن رابطه¬اي براي ضريب دبي جريان ارائه گرديده كه داراي همبستگي بالايي مي¬باشد.