رنگ ها از جنبه هاي مختلف طبقه بندي مي شوند كه شيميدان ها به طبقه بندي رنگ ها براساس ساختمان شيميايي، روش هاي كاربردي و همچنين منشاء رنگ كه طبيعي يا مصنوعي مي باشد اهميت زيادي مي دهند. از لحاظ ساختار شيميايي يك طبقه بندي متداول براساس گروه هاي كروموفور مي باشد كه مي توان به گروه هاي رنگي آزو، تري آريل متان، آنتراكينوني، نيلي و... اشاره كرد. امروزه براي بررسي رنگ يك ماده آلي از تكنيك هاي طيف سنجي استفاده مي شود. رنگ يك ماده آلي مربوط به گروه¬هاي كروموفور بوده و رنگي هستند ولي براي كاربرد هاي رنگرزي مورد استفاده قرار نمي گيرند، و بايد داراي استخلاف هاي اسيدي و قليايي از قبيل: گروه هاي آمين، هيدروكسيل و يا سولفونيك اسيد باشند. اين گروه ها شدت رنگ را بيشتر مي كنند و اكسوكروم يا رنگيار ناميده مي شوند. گروه رنگزاي آزو به تنهايي به دليل عدم وجود گروه هاي رنگيار به عنوان رنگ قابل استفاده نيست، چون قدرت رنگي لازم را ندارد. با جانشين كردن گروه رنگيار يا همان اكسوكروم، اين ملكول تبديل به يك ماده رنگي خيلي قوي مي شود. در رنگ هاي آزو، گروه كروموفوري گروه آزو (-N=N-) بوده كه توسط آن دو قسمت آلي آروماتيك رنگ به هم متصل مي شود. اين رنگ ها براساس تعداد گروه هاي رنگزا آزو به زير دسته هاي مونو، آزو، دي آزو و ... پلي آزو طبقه بندي مي شوند. اين دسته از رنگ ها بزرگترين گروه رنگ ها را تشكيل مي دهند و بيشترين تنوع رنگي را در محدوده ي زرد تا سياه در بر مي گيرد. روش عمومي در تهيه رنگ هاي آزو به طور خلاصه شامل دو مرحله كلي مي باشد كه در مرحله اول از آمين آروماتيك نوع اول، نمك دي آزونيوم تهيه مي شود و در مرحله ي دوم اين نمك دي آزونيوم با يك تركيب آروماتيك آلي و فعال ديگر كه معمولاً از دسته فنل ها، آمين ها و يا هتروسيكل هاي آروماتيك مي باشد جفت مي شود. در اين رنگ ها، گروه هاي هيدروكسي و آمينو به عنوان رنگيار به حساب مي آيند. در پايان، ساختار رنگ ها با روش‌هاي نقطه ذوب FT-IR, و طيف هاي 1H-NMR شناسايي و تاييد شد.