مشكل اصلي كه در رابطه با آلياژهاي حافظه دار پايه مس وجود دارد ا ين است كه بدليل نظم بالاي ساختاري فاز مادر، اندازه دانه و حالت پلي كريستالي، اين آلياژها ترد مي باشند و در واقع امكان اعمال كار سرد بر روي ا ين آ لياژها بسيار محدود مي باشد. از طرفي خواص حافظه داري و همچنين دماي هاي استحاله هاي بسيار به تركيب شيميا يي وابسته بوده و حتي با اندك تفاوت در تركيب شيميايي مورد نظر، امكان تغيير در دماهاي استحاله اي حتي در بعضي موارد به مقدار قابل توجه و چشمگيري وجود دارد. در روش هاي معمو ل توليد اين نوع آلياژها كه از عمليات هاي ذوب و ريخته گري استفاده مي شود، كنترل دو پارامتر اشاره شده يعني اندازه دانه و تركيب شيميايي بسيار مشكل است و بايد با افزودن عناصر فلزي ديگر و انجام بسيار دقيق فرآيند ذوب و ريخته گري سعي در كنترل اين دو پارامتر شود. پس اگر روشي اتخاذ شود كه اين دو پارامتر به بهترين وجه كنترل گردند بسيار مورد توجه قرار خواهد گرفت. در علم نانومواد كنترل دقيق اندازه و شكل و در موارد آلياژ سازي كنترل مناسب تركيب شيميايي از مهمترين مسائلي هستند كه اين زمينه علم و تكنولوژي در جهت رفع آنها كوشيده استت و البته كنترل كردن اين موارد مستقيما به روش هاي توليد مواد مربوط مي شود. روش هاي زيادي براي توليد پودر و البته در مقياس نانو ابداع شده اند اما در كمتر روشي به امكان توليد آلياژ فلزي اشاره شده است نكته با ارزش اين روش آلياژ سازي مكانيكي از طريق آسيابكاري مكانيكي ساخت نانو مواد آلياژهاي فلزي است كه براي توليد آن ها به روش معمول ذوب و ريخته گري نياز به دماهاي بسيار بالا حدااقل 650 مي باشد. اين روش توانسته حتي در توليد كامپوزيت ها با تقويت كننده هايي در مقياس نانو كمك شاياني به صنعت و برآورده كردن نيازهاي جامعه صنعتي امروز بكند.