متابوليسم انرژي يكي از اولين فرايندي است كه در طول سرطاني شدن سلول تحت تاثير قرار مي گيرد و آنزيم هاي درگير در متابوليسم مي توانند اهداف مهمي جهت طراحي دارو ها باشند. لاكتات دهيدروژناز يكي از مهمترين اين آنزيم ها مي باشد و در شرايط بي هوازي كه در اكثر سلولهاي سرطاني در اثر فعاليت متابوليسمي بالا ايجاد ميشود، فعاليت دارد. با توجه به نقش آنزيم لاكتات دهيدروژناز در بقاي سلول هاي سرطاني و همچنين ويژگي خاص پپتيد ها در مقايسه با ساير داروها ، طراحي پپتيدي كه بتواند آنزيم لاكتات دهيدروژناز را در سلول هاي سرطاني مهار كند ضروري به نظر ميرسيد. تا كنون پپتيدي جهت مهار آنزيم لاكتات دهيدروژناز طراحي نشده است و از طرفي، تمام مهاركننده هايي كه تا به امروز طراحي شده اند عليه جايگاه فعال و كوفاكتور آنزيم بوده و بنابراين مي توانند آنزيم هاي ديگر رو هم مهار كنند. ولي ما پپتيد هايي طراحي كرديم كه تترامر شدن آنزيم و بنابراين فعال شدن آن را مهار مي كنند و از طرفي داراي كمترين سميت و عوارض جانبي بيولوژيكي مي باشند. اين پپتيد ها مي توانند باعث القا مرگ برنامه ريزي شده در سلولهاي سرطاني شوند.