بوي بد يخچال يكي از مشكلاتي است كه ميتواند براي هر خانواده مشكل ساز باشد. يكي از موادي كه از ديرباز براي رفع بوي بد به كار ميرفته است، كربن فعال ميباشد. پيش ماده اي كه در اين اختراع براي توليد بوگير يخچال مورد استفاده قرار گرفته است، كربن فعال حاصل از چوب ميباشد. اين كربن بعد از تهيه، به كمك آسياب خرد شده و سپس به كمك غربال به نحوي مش بندي ميشود كه گستره¬ي قطر گرانولهاي كربن بين 2-5/0 ميليمتر باشد. كربن مش بندي شده، 2 مرحله در آب شسته شده و سپس در كوره در دماي 80 درجه سانتيگراد به مدت چند ساعت خشك ميشود. سپس اين كربن وارد محفظه¬اي ميشود تا در دماي بالا در تماس با بخار آب داغ قرار بگيرد. طي اين مرحله، كربنهايي كه منافذ و خلل و فرج را پر كرده¬اند اكسيد ميشود و اين امر باعث ميشود تا سطح فعال كربن بالا برود. بعد از اين مرحله، گرانولهاي كربن وارد يك محفظه¬ي پر از آب شده و از طريق يك پروب در معرض امواج اولتراسونيك قرار ميگيرند. در اين مرحله، امواج اولتراسونيك از يك طرف سبب ميشود كه آلودگيهاي سطحي كربن از بين برود و از طرف ديگر باعث ميشود تا ميزان تخلخل ذرات كربن بالا برود. بعد از اتمام فعالسازي كربن، گرانولها به مدت چند ساعت در كوره در دماي 80 درجه سانتيگراد قرار ميگيرند تا به طور كامل خشك شوند. در مرحله قالبگيري بوگير به شكل دلخواه، گرانولهاي كربن فعال شده با چسب نئوپان رقيق شده با نسبت وزني 30:70 (كربن فعال شده:چسب) مخلوط ميشوند. در اثر اختلاط گرانولها با چسب رقيق شده، خميري حاصل ميشود كه اين خمير در قالبهاي با شكل دلخواه قرار ميگيرد. بعد از اين مرحله خمير با پرس دستي در قالب پرس ميشود و در پايان پروسه¬ي ساخت، قالبها به كوره منتقل ميشود تا عمليات پخت در دماي 135 درجه سانتيگراد به مدت 4 ساعت انجام شود. نتيجه¬ي پروسه¬ي ساخت، توليد يك محصول يكپارچه با تخلخل و قدرت جذب بالا ميباشد كه علاوه بر يخچال ميتوان از آن در هر جايي كه نياز به رفع بو وجود دارد استفاده نمود.