از آنجا كه تزريق مايعات سرد به سيستم وريدي بيمار ممكن است موجب شوك، لرز يا افت فشارخون فرد شود، امروزه از سيستم هاي گرمكن خون استفاده مي شود. در اين طراحي، از يك فن در فضاي بسته براي گرم كردن خون استفاده مي شود و هواي گرم شده با المنت حرارتي به سمت بسته فرستاده مي شود. در ادامه پايه اي فلزي با يك شيار روي آن تعبيه شده است كه شيلنگ ست روي آن قرار مي گيرد. اين پايه آلومينيومي داراي گرم كننده اي جدا از سيستم حرارتي كيسه خون در جعبه است كه خون درون شيلنگ را گرم مي كند. شيار روي اين پايه به گونه اي است كه با انواع ست هاي سرم قابل استفاده باشد. در انتهاي مسير در نزديكترين نقطه به بيمار از طريق يك حسگر نوري مادون قرمز دماي خون درون ست (و نه دماي شيلنگ) خوانده مي شود. به اين ترتيب با خواندن دماي خون تزريقي در نزديكترين نقطه به بيمار كنترل بيشتري بر روي دماي مايع وارد شده به بدن بيمار داريم.