طرح سامانه هوشمند تسهيم بهاي مصرف گاز، به منظور تسهيم بهاي مصرف گاز در مجتمع هاي مجهز به سيستم گرمايش مرگزي طراحي و ساخته شده است. هدف از ساخت آن، اطلاع ساكنين از ميزان مصرف خود، شناسايي مصرف، ايجاد انگيزه براي صرفه جويي و گام همراه كاهش يارانه هاي انرژي است. سيستم جديد طراحي شده يك سيستم تسهيم مستقل و از نوع پرداخت براساس ميزان مصرف هر واحد است. سيستم پيشنهاد شده براي تسهيم بهاي گرمايش شامل دو المان اندازه گيري است كه در قسمت مركزي هر واحد مجتمع نصب مي شود. اين دو المان در يك راستا و در فاصله 15 سانتي متري از زمين و 50 سانتي متري از سقف نصب مي شوند. اين المان ها در هر دقيقه دماي محيط را ثابت مي كنند و از طريق سيستم انتقال بي سيم به پردازنده مركزي منتقل مي سازند. تسهيم بهاي گاز در يك دوره، در پردازنده مركزي با اين اطلاعات صورت مي پذيرد. تسهيم بها براي هر واحد براساس درجه حرارت هر واحد و رفتار حرارتي ساكنين انجام مي شود. ميزان حرارت داده شده به واحد با استفاده از المان اندازه گيري بالايي به دست مي آيد چرا كه حرارت آزاد شده از تجهيزات حرارتي در ابتدا به ارتفاع هاي بالاتر صعود مي كنند. انتگرال اختلاف دماي المان بالايي با يك دماي مرجع (15 درجه سانتي گراد) كميتي براي سهم هر واحد به واسطه ي درجه حرارت واحد معرفي مي كند. المان اندازه گيري پايين تأثير هواي سرد ورودي از درب ها و پنجره ها، درزها و غيره را نشان مي دهد. انتگرال اختلاف دماي المان بالا و پايين، كميتي براي سهم هر واحد به واسطه رفتارهاي حرارتي معرفي مي كند. در اين طرح، مجموع اين دو كمتي براي تسهيم بهاي گاز در هر واحد مورد استفاده قرار گرفته است. سيستم پيشنهاد شده براي تسهيم بهاي مصرف آب گرم شامل يك المان اندازه گيري است كه بر روي لوله اب گرم بهداشتي واحد نصب مي شود و درجه حرارت آن را در هر دقيقه به پردازنده مركزي مي فرستد. تغييرات درجه حرارت اين آب به صورت متناوب بوده و تابع رفتار موتورخانه است. اما استفاده از آب در هر واحد سبب مي شود كه نظم پريوديك تغييرات درجه حرارت از بين برود. بر اين اساس براي تسهيم بهاي مصرف آب گرم، از اطلاعات دماي اين المان در طول روز FFT گرفته مي شود و تسهيم بها براساس بلندي قله ي فركانس غالب انجام مي گيرد. يعني هر واحدي كه قله ي كوتاه تري داشته باشد بايد سهم بيشتري بپردازد. به منظور امكان سنجي اجراي اين طرح پيشنهادي، دستگاه هاي ساخته شده بر روي يك مجتمع مسكوني نصب شده و در طول زمستان سال 1388 مورد تست قرار گرفته است و بدين ترتيب تسهيم با ميان واحدهاي مختلف اين مجتمع انجام گرديده است. همچنين به منظور اعتبارسنجي نتايج به دست آمده، ساختمان تحت بررسي، شبيه سازي نيز شده است و نتايج تجربي با نتايج شبيه سازي مقايسه شده اند. نتايج شبيه سازي مويد سيستم طراحي شده به منظور تسهيم بها مي باشد.