مهندسي كشت سلول چندي است كه به عنوان يك درمان جايگزين در بيماريهاي مادرزادي و اكتسابي سيستم ادراري – تناسلي به كار مي رود. از مواد سنتتيك مثل تفلون، سيليكون و ذرات كربن به طور تجربي در مجرا و گردن مثانه جهت درمان بي اختياري ادراري استفاده شده است ولي استفاده از اين درمانها با محدوديتهايي در موفقيت همراه بوده است از جمله : التهاب مزمن، واكنش جسم خارجي، آبسه هاي اطراف مجرا، صدمه به مثانه و پيشابراه ، انسداد سيستم ادراري و رتانسيون ادرار، اختلالات عملكردي حين ادرار كردن (voiding dysfunction) مهاجرت به بافتهاي داخلي و آمبولي ريه. لذا تحقيقات در چند سال اخير به سمت استفاده از بافتهاي طبيعي دستگاه ادراري جهت ترميم ضايعات و يا تقويت دستگاه ادراري سوق داده شده است. هدف از انجام پروژه به دست آوردن سلول هاي عضلاني جهت استفاده در آينده براي درمان بي اختياري استرسي ادراري است. از علل بي اختياري استرسي ادراري مي توان به (ISD) Intrinsic Sphincter Deficiency و ضعف بافتهاي حمايت كننده يورترا را نام برد و با تزريق سلولهاي عضلاني به اسفنكتر مثانه و پيشابراه علاوه بر اثر حجم دهندگي آنها مي توان از پتانسيل اين سلولها براي ترميم و تمايز بافت و در واقع بهبود عملكرد اسفنكتر استفاده نمود. جهت نيل به اين هدف، نمونه عضلاني از عضله دلتوئيد بيماران مبتلا به بي اختياري تهيه شده و جهت جداسازي و كشت سلولهاي عضلاني از آن استفاده مي شود.

يكي از دغدغه هاي پژوهشگران براي درمان ناباروري با فاكتور مردانه، دستيابي به بهترين روش براي انتخاب اسپرم، جهت استفاده در تكنيك كمك باروري تزريق درون سيتوپلاسمي اسپرم (ICSI: Intra Cytoplasmic Sperm Injection) مي باشد. اختراع حاضر ارائه روش نوين جداسازي اسپرم، زتا (Zeta)، بر اساس بار الكتريكي سطحي، به منظور جداسازي اسپرم بالغ و داراي كروماتين سالم است. در اين روش، انتخاب اسپرم بالغ بر اساس اختلاف پتانسيل روي سطح غشاي اسپرم صورت مي گيرد. اسپرم بالغ داراي بار الكتريكي 16- تا 20- ميلي ولت مي باشد، كه اين اسپرم ها قادرند به سطوح داراي بار مثبت اتصال يابند و جداسازي شوند. نتايج اوليه، بيانگر آن است كه اسپرم هاي جداسازي شده با اين روش از ريخت زايي طبيعي و ساختار كروماتين سالم برخوردار اند. اما ارزش يك روش جداسازي اسپرم زماني است كه بتوان در سطح كلينيكي نيز مورد استفاده قرار داد و نوزاداني سالم به خانواده آنها هديه كرد. لذا روش جداسازي نوين زتا هم در سطح پايه در آزمايشگاه و هم در سطح كلينيكي، مورد بررسي قرار گرفت و نتايج رضايتبخش آن، در مقالات معتبر و كتب بين المللي و داخلي به چاپ رسيد.

پيوند جزاير لانگرهانس پانكراس، ازجمله مهمترين منابع جهت جايگزيني سلول هاي بتا در بيماران ديابتي مي باشد. با توجه به حساسيت ويژه سلولهاي بتاي موجود در جزايرپانكراس، روش جداسازي اين جزاير از اهميت خاصي در زنده ماني و ميزان عملكرد آنها پس از پيوند برخوردار ميباشد. پروتكلهاي موجود در اين زمينه به لحاظ آزمايشگاهي نياز به فرايند پيچيده و زمانبري دارد و از نظر هزينه مواد مصرفي و نيروي كار جزء فرايندهاي پرهزينه محسوب ميشود. بعلاوه جزاير حاصل از اين روشها بازدهي و خلوص پاييني دارند. پروتكل جديد براي جداسازي جزاير پانكراسي موش با بازدهي و خلوص بالا، علاوه بر احتساب استانداردهاي لازم براي بازدهي و خلوص جزاير جدا شده، توسط يك نفر و با هزينه مواد مصرفي پايين در محيط آزمايشگاه معمولي قابل انجام بوده و لذا از نظر اقتصادي كاملا باصرفه ميباشد. اين پروتكل شامل مراحل آماده سازي كلاژناز و محيط، برداشت پانكراس، فاز هضم آنزيمي و فاز خالص سازي است كه هر مرحله داراي چندين زير مرحله ميباشد. انجام مراحل مذكور به جداسازي جزاير پانكراس موشي با بازدهي و خلوص بالا مي انجامد كه به عنوان زيربنا جهت پژوهش در زمينه درمان ديابت استفاده مي شود.