با توجه به افزايش روز افزون سطح دانش بشري در حوزه مواد كامپوزيتي و كشف خواص مطلوب، استفاده از اين مواد در صنايع مختلفي هم چون هوا فضا و صنايع نظامي، استفاده از اين مواد به جاي مواد متداول ضروري به نظر مي رسد. اما دستيابي به خواص مكانيكي دقيق اين مواد يكي از دقدقه هاي مهندسان در سال هاي گذشته و در حال حاضر مي باشد. با توجه به اين كه فيكسچر به ثبت رسيده در استاندارد ASTM D-5379 به نام فيكسچر تست برشي يوسيپسكيو تا كنون داراي مشكلاتي در تعيين دقيق خواص برشي بوده است و محققان بسياري در اين خصوص فعاليت هايي را جهت رفع اين نواقص انجام داده اند. گر چه پيشرفت ها در اين عرصه زياد است اما تعيين دقيق مدول برشي ماده كامپوزيتي نيازمند استفاده از نوعي فيكسچر (طرح جديد) مي باشد كه بتواند اين دقت را مهيا سازد؛ به منظور دست يابي به اين مهم، فيكسچري ساخته شد كه در مقايسه با فيكسچر تست برشي يوسيپسكيو (طرح اوليه) با ايجاد شش تغيير اساسي در ساختار آن از جمله، كاهش تعداد قطعات از 35 قطعه به 27 قطعه باعث انسجام و يكپارچگي قطعات فيكسچرشده واز نوسانات و لغزشهاي كوچك بين قطعات درحين تست جلوگيري كرد؛ استفاده از دوعدد شفت راهنما به جاي يك عدد شفت راهنما كه از دوران نمودن گيره بالايي در حين تست جلوگيري كرد؛ استفاده از روبندها، بر رويِ نمونه تست، منجربه محدود شدن درجات آزادي (12 درجه) نمونه تست شده كه از دوران نمودن آن در حين تست جلوگيري كرد؛ تغيير در زاويه دهانه گيره از 10 درجه به 40 درجه باعث جلوگيري از برخورد نمونه تست با دهانه گيره شد؛ با تغيير در ارتفاع گيره پاييني از 96 ميليمتر به 110 ميليمتر از برخورد گيره بالايي با گيره پاييني در جهت محور z، در حين تست جلوگيري به عمل آمد؛ و ضخامت نمونه تست در طرح جديد از 13 ميلي متر به 20 ميلي متر افزايش يافت كه طبعا ضخامت گيره نگه دارنده نيز به اين مقدار افزايش يافت و جهت محدود كردن حركت آن در جهت محور x (عرضي) از روبند استفاده شد كه اين عمل منجربه جلوگيري از جابجايي نمونه تست در جهت محور x نيز مي شود؛ بنابراين در فيكسچر طرح جديد با استفاده از تجهيزات نه چندان پيشرفته مي توان مراحل ساخت را به سرانجام رساند و به اين مهم كه دقت تست و تمركز تنش برشي بيشتر در ناحيه برش مي باشد، دست يافت.