در صنايع داروسازي براي در دسترس قراردادن مواد موثره دارويي به منظور درمان يك بيماري از اشكال دارويي استفاده مي¬شود. استفاده از اشكال دارويي بر حسب نياز، با توجه به شرايط بيمار از نظر سن و يا جنسيت و راه تجويز انتخاب مي¬گردند. استفاده از فرم خوراكي (قرص¬هاي خوراكي) از جمله راحت ترين راه¬هاي تجويز داروها مي¬باشد. در فرمولاسيون اين شكل دارويي پارامتر مهم ميزان رهايش و يا به تعبيري آزاد سازي دارو (Dissolution Rate) مي¬باشد. در فرآورده¬هاي چند دارويي يا فيكس دوز موضوع مهمتري نيز در مطالعات بايد مورد توجه قرار گيرد. و آن تاثير مواد موثره بر هم و حفظ كيفيت فرآورده در طي عمر قفسه¬اي آن مي¬باشد. به منظور حفظ كيفيت مواد موثره در فرآورده در طي مراحل توليد با توجه به مدارك موجود در بررسي هاي گذشته ساير همكاران مبني بر رعايت اصول فرمولاسيون فرآورده¬هاي خوراكي جامد به منظور تامين حداكثري مقدار ماده موثره دارويي در بدن و اثر بخشي دارو در بين فرمولاسيون¬هاي انجام شده، فرمولاسيون و فرآيند ساختي كه بهترين روند آزاد سازي مواد موثره را داشت، انتخاب شد.