نيروگاه دودكش خورشيدي شناور يكي از فناوري‏ هاي جديد در زمينه انرژي‏ هاي تجديدپذير براي توليد توان الكتريكي بوده كه شامل سه جزء اصلي جمع‏ كننده خورشيدي، واحد تبديل توان و دودكش شناور (سازه لوله ‏اي شكل با جداره حاوي گاز سبك كه كل دودكش را در حالت معلق در هوا نگه مي دارد) مي‏ شود. اگرچه نمونه‏ هاي پژوهشي و تجاري از نيروگاه دودكش خورشيدي (با دودكش ثابت بتني يا فلزي) در سطح جهان طراحي و ساخته شده است؛ در اين اختراع به دليل مزاياي و عملكرد موثر نيروگاه دودكش خورشيدي شناور از نظر كاهش هزينه ساخت و بهره‏برداري، عدم تأثير از زلزله و عملكرد بهينه در برابر باد خارجي، نيروگاه پايلوت با شعاع و ارتفاع متوسط جمع‏ كننده به ترتيب 4 متر 0/1 متر و شعاع داخلي و ارتفاع دودكش به ترتيب برابر 0/6 متر و 8 متر طراحي و براي اولين بار ساخته شده است. بازده نوع شناور در مقايسه با نوع ثابت بيشتر بوده و از نظر اقتصادي اين نوع نيروگاه به عنوان تنها گزينه فناوري‏ هاي تجديدپذير در رقابت با فناوري‏ هاي سنتي توليد توان برشمرده مي‏ شود. با توجه به ذخيره‏ سازي طبيعي انرژي در بستر جمع كننده به عنوان انباره گرمايي، اين نيروگاه با كمترين هزينه، توانايي توليد توان 24 ساعته را دارا مي‏باشد.