يكي از رويكردهاي كنترل خونريزي در جراحي ها، استفاده از تركيب فيبرينوژن و ترومبين به عنوان چسب فيبريني مي باشد كه كاربرد آن به كنترل خونريزي و كاهش مصرف خون و فراورده هاي خوني در بيمار منجر خواهد شد. با توجه به محدوديت هاي كه در نوع تجاري اين فراورده از قبيل گران بودن، محدوديت دسترسي، استفاده از ترومبين غير انساني در تهيه آن، و نداشتن ماهيت ترميمي وجود دارد و همچنين با توجه به مشكل تامين خون كافي جهت تهيه چسب هاي فيبريني و از طرفي با توجه به عدم استفاده فعلي از منابع خون بند ناف كه در اكثر موارد بدون هيچ كاربردي دور ريخته مي شوند، لذا فراورده جديدي تحت عنوان چسب پلاكتي به عنوان يك فراورده بيولوژيك مشتق از پلاسماي خون بند ناف مطرح است كه علاوه بر داشتن عناصر فيبرينوژن، ترومبين و فاكتور 13، داراي غلظت بالايي از فاكتورهاي رشد پلاكتي بوده و استفاده از آن جدا از جنبه هموستاتيك در كنترل خونريزي ها و كاهش از دست رفتن خون، مي تواند بواسطه غني بودن از فاكتورهاي رشد پلاكتي و بطور خاص فاكتور رشد مشتق از پلاكت، فاكتور رشد ترانسفورمينگ و فاكتور رشد اندوتليال عروقي نقش عمده اي در ترميم زخم ها داشته باشد.