آمپوتاسيون يا قطع عضو، برداشتن قسمتي از يك اندام يا كل آن از طريق جراحي است كه به دليل بيماريهاي عروقي مثل ديابت، تروما، سرطان يا به دلايل مادرزادي صورت مي گيرد. از ميان قطع عضوهاي اندام تحتاني ، قطع عضو ترانس تيبيال شايعترين محل قطع عضو است. دريافت پروتز درافراد قطع عضو، قسمتي از روند درمان و توانبخشي محسوب مي گردد بين اجزاي يك پروتز ترانس تيبيال، سيستم تعليق آن جز مهمي به شمار مي رود. سيستم تعليق مناسب، فيتينگ و عملكرد سوكت را بهتر مي كند و منجر به كارآمدي بيشتر پروتز و دستيابي فرد به يك گيت مطمئن و مستقل خواهد شد. كاهش حجم عضو كه بدنبال استفاده ي روزانه از پروتز در عضو باقيمانده رخ مي دهد تعليق و فيت سوكت را به خطر مي اندازد. اين تغيير حجم باعث ايجاد حركت پيستوني يا جابجايي عمودي عضو باقيمانده درون سوكت مي گردد كه تاثيرات ناخوشايند بسياري شامل استرس هاي برشي روي پوست، اختلالات گيت و به دنبال آن درد در انتهاي عضو باقيمانده دارد..سيستم تعليقي مناسب است كه بتواند با كم كردن اين حركت، آثار نامطلوب آن را كاهش دهد. بدين منظور نوعي سيستم تعليق پنوماتيكي درسوكتهاي ترانس تيبيال كه به روش سوپراكنديلار ساخته مي شوند،ساخته شده كه باعث كاهش ميزان جابجايي اندام باقي مانده درون سوكت خواهد شد. د-شرح وضعيت دانش فني پيشين در مطالعات پيشين تعليق هاي رايج ارزيابي و با يكديگر مقايسه شده اند. جيسون تانر (Jason. Tanner) جابجايي حركت تيبيا و بافت نرم را توسط عكس راديوگرافي با دو نوع تعليق آستر نئوپرني و سيليكون ساكشن روي يك مورد آمپوته با هم مقايسه كرد. قلي زاده و همكارانش حركت پيستوني در دو نوع تعليق سيل اين (seal in) و درمو (dermo) را اندازه گيري و با يكديگر مقايسه كرد. برونلي(Brunelli) و همكارانش نيز طي مطالعه اي ميزان حركت پيستوني در دو نوع تعليق ساكشن و سيل اين را در افراد قطع عضو زير زانو در حالات استاتيك ارزيابي و با يكديگر مقايسه كردند. ه-ارايه راه حل براي مشكل فني موجود همراه با شرح دقيق اختراع: يك سيستم تعليق پنوماتيكي در پروتزهاي ترانس تيبيال سوپراكنديلار طراحي و ساخته شد. مراحل ساخت و ارزيابي اين سيستم در ايران و در دانشكده توانبخشي ايران انجام شد