در اين اختراع تأثير ذرات 3Al2O بر روي خواص سايشي و خراشي اپوكسي (EP) ساخته شده است. كامپوزيت توليد شده زمينه اپوكسي تقويت شده با درصدهاي وزني5 از 3 ،1 ،0/ 5. Al2O 3 و پس از توليد كامپوزيت و كسب خواص تريبولوژيكي و ،(TEM ) اطمينان از توزيع مناسب در زمينه توسط ميكروسكوپ الكتروني عبوري مكانيكي آن به ترتيب توسط آزمون هاي سايش و خراش مورد ساخت قرار گرفت. . همچنين ارزيابي مكانيزم تغيير شكل صورت گرفت. با آزمون سايش مشخص (SEM) نمونه هاي سايش و خراش با استفاده از ميكروسكوپ الكتروني روبشي شد كامپوزيت هاي حاوي يك درصد وزني آلومينا كمترين نرخ سايش را دارا هستند و نتايج آزمون خراش بيان نمود كه افزودن ذرات تأثيري در بهبود مقاومت به خراش اپوكسي را نشان نم يدهد. كامپوزيت اپوكسي داراي رفتار ترد است كه عامل ايجاد تر كهاي خطي در نمون ههاي خراشي است. اين گونه ي جديد از كامپوزيت ها، پتانسيل كاربردي بيشتري را با توجه به خواص مغناطيسي، حرارتي و الكتريكي فراهم مي آورد. به همان ميزان كه مقاومت به سايش و خراش كامپوزيت ها وابسته به نوع، سايز، نحوه توزيع ذرات، پيوستگي بين ذرات و زمينه و درصد ذرات ممكن است كاهش و يا افزايش يابد، تغييرات در شرايط تست سايش از جمله نوع تست pin-on-disk سطح ساينده، سرعت و مسافت سايش، دما، رطوبت و بار اعمالي نيز مي تواند اثرگذار باشد. از سوي ديگر تغيير فرم ناشي از خراش سطوح پليمري به يكي از مهمترين حوز ه هاي اين اختراع در زمينه مكانيك و علم مواد است. در تحقيقات ابتدايي كه از ميكروذرات به عنوان پركننده استفاده مي شد، اين نتيجه حاصل شد كه به علت جدا شدن اين ذرات از زمينه در حين سايش، تأثيرات منفي آن بيشتر مي باشد چرا كه ذرات خود به عنوان عامل ساينده اي جديد عمل مي كنند.امروزه با پيشرفت علم و تكنولوژي و پيدايش دستگاه هاي پيشرفته الكترونيكي، نيازمند گستره اي از خواص در الكتريك هستيم كه اين امر موجب گشته تا تحقيقات زيادي براي دستيابي به موادي با خواص الكتريكي مطلوب صورت بگيرد. كامپوزيت هاي اپوكسي از جمله موادي هستند كه قابليت به كارگيري به عنوان عايق الكتريكي را دارا مي باشند كه دليل آن، مقاومت اين مواد در برابر تنش هاي الكتريكي، مكانيكي و حرارتي است. از زماني كه ذرات به عنوان مواد پركننده در كامپوزيت ها مطرح شده اند، بسياري از محققان به بررسي تأثير اين ذرات بر خواص مواد مختلف پرداخته و نتايج قابل توجه و گاهي بسيار متفاوت از نتايجي كه همان ذرات در مقياس ميكرو ايجاد مي كنند، حاصل كرده اند. اين امر به دليل سطح بسيار زياد اين ذرات و برهمكنشي كه با فاز پيوسته در كامپوزيت برقرار مي كنند، مي باشد. اما با توجه به اينكه اين علم يك علم جديد مي باشد، هنوز بسياري از جنبه هاي آن آشكار نگشته و همچنان تأثير اين ذرات بر خواص گوناگون كامپوزيت ها و برهمكنش اين ذرات با ماتريس پليمري مورد سوال مي باشد. هدف از انجام اين اختراع، ذرات اكسيد آلومينيوم برخواص فيزيكي، مكانيكي و الكتريكي كامپوزيت اپوكسي مي باشد. همچنين در اين اختراع سعي شده است تا برهمكنش ذرات كروي شكل آلومينا با زنجيرهاي اپوكسي مشخص شود. به علاوه، يافتن غلظتي از ذرات آلومينا كه در آن بيشترين بهبود خواص حاصل شود نيز در اين اختراع مورد توجه قرار گرفته است. براي اين منظور، غلظت هاي مختلفي از ذرات آلومينا )از 1 تا 10 درصد وزني) در رزين اپوكسي پرشده با 65 درصد وزني ميكرو سيليكا با استفاده از دستگاه هاي هموژنايزر و اولتراسونيك مخلوط شده و سپس به روش ريخته گري قالب گيري شدند. پس از پخت نمونه ها، آزمون هايي مانند تجزيه ديناميكي مكانيكي حرارتي و تجزيه گرما وزن سنجي براي بررسي خواص فيزيكي، مطالعه رفتار ريخت شناسي، آزمون هاي خمش و كشش براي بررسي خواص مكانيكي و آزمون هاي شكست الكتريكي، مقاومت حجمي و ضريب اتلاف براي بررسي خواص الكتريكي نمونه ها انجام شد. نتايج حاصل شده نشان داد كه برهمكنش ذرات با زنجيرهاي اپوكسي بسيار قوي بوده ولي افزايش غلظت اين ذرات در كامپوزيت منجر به كاهش تراكم پيوندهاي عرضي مي گردد. همچنين طبق بررسي هاي صورت گرفته، بيشترين بهبود خواص، در نمونه پر شده با 5 درصد وزني از ذرات آلومينا حاصل مي شود و افزايش غلظت پركننده بيش از اين مقدار موجب افت خواص ذكر شده مي گردد. به علاوه، نتايج اندازه گيري هاي انجام شده حاكي از آن بود كه بهبود خواص الكتريكي و مكانيكي همراه با افزايش دماي انتقال شيشه اي صورت پذيرفته است.