باتوجه به بحث هدفمند كردن يارانه ها در حامل هاي انرژي و در نتيجه ي آن افزايش گازبهاي مجتمع ها موضوع تفكيك گاز اهميت ويژه اي پيدا كرده است. مشكل اصلي در مجتمع هايي اتفاق افتاده كه داراي سيستم حرارت مركزي يا همان موتورخانه هستند، زيرا در حال حاضر از لحاظ فني امكان تفكيك گاز در اين نوع سيستم وجود ندارد. از طرفي مزاياي غير قابل انكار سيستم حرارت مركزي نسبت به ساير سيستم هاي گرمايشي بر هيچ كس پوشيده نيست و در بسياري موارد امكان حذف اين سيستم به هيچ عنوان وجود ندارد، لذا طراحي سيستمي كه تفكيك گاز را در اين مجتمع ها انجام دهد، بسيار حائز اهميت مي باشد. در اين پژوهش سيستم كاملي به منظور تفكيك گاز در مجتمع ها يا ساختمانهاي داراي حرارت مركزي معرفي مي گردد كه اين وظيفه مهم را با دقت بسيار بالا انجام مي دهد، كه مستلزم آن بررسي روابط انرژي حاكم بر حرارت مركزي و استخراج روابطي مهم در معادل سازي مصرف آب گرم بهداشتي و گرمايشي ساختمان ها به مصرف گاز مي باشد. در ادامه پس از بررسي روابط حاكم و به اتمام رساندن بخش تئوري طرح، به بخش شبيه سازي اين طرح پرداخته شده است و سپس طراحي و ساخت نمونه اي از طرح با عنوان كنتور تخمين گاز براي هر واحد به همراه اطلاعات فني آن آمده است. اين اطلاعات به طور مفصل در گزارش اصلي طرح آمده است.

فرآيند اكستروژن مركب با ناحبه تغيير شكل اينسرتي، به عنوان يك روش ابداعي تركيبي براي افزايش كارايي روش‌هاي تغيير شكل پلاستيك شديد اينسرتي معرفي گرديده است. اساس روش‌هاي تغيير شكل پلاستيك شديد بر پايه افزايش شديد چگالي نابجايي‌ها، تشكيل ديواره‌هاي نابجايي متراكم و تشكيل مرز‌هاي فرعي مي‌باشد. فرآيند ECAP به عنوان يكي از روشهاي اساسي تغيير شكل پلاستيك شديد در نظر گرفته شده است. اما مشكل عمده اين فرآيند اين است كه، مقدار محدودي تغيير شكل در طول يك پاس با حفظ همگني مي‌تواند اعمال شود. اين شرايط مي‌تواند بوسيله شرايط اصطكاكي مختلف يا هندسه قالب (خم‌هاي متعدد كانال) بهبود يابد، اما اين تغييرات مي‌تواند پيچيدگي تجهيزات مورد نياز را در مقايسه با ايكپ مرسوم افزايش دهد. در روش ابداعي جديد با تغيير و افزودن كانال پيچشي در محل تقاطع دو كانال، كرنش موثر اعمالي بزرگتري نسبت به روش‌هاي ديگر، افزايش همگني مواد و نيز كاهش تعداد پاس‌هاي مورد نياز براي دستيابي به دانه‌هاي فوق‌العاده ريز يا نانو در مواد حجمي به دست مي‌آيد. همچنين ناحيه تغيير شكل اينسرتي اين قابليت را ايجاد نموده كه بتوان از يك ماتريس و سنبه براي دو فرآيند (برش و پيچش مركب و يا برش ساده) استفاده نمود و هم‌چنين مي‌توان با تعويض اينسرت‌هاي با زواياي پيچش و شيب متفاوت تأثير پارامترهاي تغيير شكل را بررسي نمود كه مقرون به صرفه مي‌باشد. انجام يك پاس از فرآيند مذكور باعث اعمال كرنش پلاستيكي متوسطي به اندازه 2 گرديده كه مقدار بيشينه و كمينه آن در مناطق تحتاني و فوقاني آن ايجاد مي‌گردد. براي تأييد تجربي اختراع پيشنهاد شده، نمونه‌هايي از جنس آلومينيوم خالص تجاري تا 2 مرحله تحت پردازش قرار گرفته است. نتايج آزمون كشش و سختي نشان مي‌دهد كه فرآيند مذكور باعث افزايش قابل توجهي در استحكام تسليم، نهايي و سختي آلومينيوم مي‌گردد. به گونه‌اي كه استحكام تسليم از 62/50 در نمونه آنيل به 150 در پاس اول و به 180 در پاس دوم رسيده و ميانگين سختي از 18 در نمونه آنيل به 60 در پاس دوم رسيده است. بهبود خواص سختي و استحكامي ماده در سايه ريزشدن اندازه دانه نمونه‌ها حاصل شده است به طوري‌كه بررسي متالورژيكي انجام شده نشان از كاهش اندازه دانه از 50 ميكرون به حدود 850 نانو در نمونه‌هاي آلومينيومي داشته است. مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه روش ابداعي برش و پيچش مركب مي‌تواند در كنار ساير روش‌هاي تغيير شكل پلاستيكي شديد، فرآيندي كارآمد براي توليد مواد فوق‌العاده ريز دانه يا نانو ساختار باشد.