يكي از اصلي ترين تمرينات ورزشي كه براي بهبود ثبات، استقامت و قدرت عضلاني عضلات مركزي بدن استفاده مي شود تمرين پلانك است. ولي انجام تمرين پلانك به صورت ساده عملا تنها به بهبود استقامت و ثبات در حالت بدون حركت مي پردازد در حالي كه در فعاليت هاي ورزشي و حتي امور روزمره، ضروري است كه ثبات ناحيه مركزي بدن در برابر نيروها و اغتشاشات بيروني كه در حين حركات مختلف به بدن وارد مي شود، حفظ گردد. در دستگاه ابداعي حاضر كه نوعي تكيه گاه با دو فريم مي باشد، با توجه به قابليت ايجاد بي ثباتي كه از طريق ويبراتورهايي صورت مي پذيرد اين امكان به مربي و ورزشكار داده مي شود كه با توجه به سطح ورزشكار و هدف تمرين با تغييرات در دستگاه نسبت به ايجاد اغتشاش در هر يك از اندام هاي تكيه گاه اقدام نمايد و با اين كار بي ثباتي وارده به بدن را تغيير داده و عضلات ناحيه مركزي را وادار به فعاليت بيشتر براي مقابله با اين تغييرات نيرويي نمايد.