در دنياي امروز استفاده از گرافيت در ساخت قطعات و تجهيزات به كار رفته در صنايع هوا‌‌فضا و نيز استفاده از آن در ساخت قطعات حساس و پيچيده با كاربرد‌هاي نظامي نظير اجزاء به كار رفته در محفظه احتراق هواپيماهاي جت كه علاوه بر پايداري حرارتي بالا تا دماي 1500 درجه سانتي‌گراد، بايد از استحكام و سازگاري بالايي نيز برخوردار باشند، با رشد چشم‌گيري همراه بوده است. از آن‌جايي كه اين قطعات در اندازه و هندسه‌هاي بزرگ و متنوعي ساخته و به كار برده مي‌شوند، نقص، شكنندگي و خرابي در اين قطعات علاوه بر تحميل خسارات مالي، ممكن است به علت كاربردهاي ويژه و استراتژيكي كه دارند، خسارات جبران‌ناپذير ديگري را نيز به بار آورند. استفاده از روش‌هاي مكانيكي نظير پيچ و مهره و پرچ، علاوه بر كاهش عمر قطعات و ايجاد نقص در ساختار آن با تمركز تنش در محل‌هاي اتصال، شكستگي و از بين رفتن اين قطعات را به همراه دارد و لذا استفاده از چسبي كه بتواند اين قطعات را با استحكام و پايداري حرارتي بالا حتي تا 2000 درجه سانتي‌گراد به هم بچسباند در دنياي امروز يك نياز ضروري مي‌باشد. در اين ادعاي اختراع كه در واقع معرفي نانو‌چسب‌هاي پايه فنوليك دما بالا براي اتصال قطعات گرافيتي مي‌باشد، به تشريح چسب‌هاي دما بالا بر پايه رزين‌هاي فنول‌فرمالدهيد پرداخته مي‌شود. گروه‌هاي شيميايي شكل گرفته در ساختار چسب قبل و پس از پخت با استفاده از آزمون طيف ‌سنجي مادون قرمز مورد بررسي قرار گرفت. همچنين با استفاده از آزمون گرماسنجي تفاضلي پويشي شرايط دمايي پخت چسب بررسي شد و در پايان با استفاده از دستگاه كشش، استحكام و خواص فيزيكي اتصال و چسب و با استفاده از ميكروسكوپ الكتروني روبشي مورفولوژي سطح شكست و برهم‌كنش نانو ذرات با رزين مورد بررسي قرار گرفتند.

در اين ادعاي اختراع، اثر زمان ماند گاز CO2 بر روي تشكيل رسوب آسفالتين بررسي شده است. براي اين منظور، بعد از اشباع كردن نگهدارنده‌ي شن فشرده (به عنوان نمونه‌اي از سنگ مخزن) با آب به سنجش تخلخل Porosity)) و نفوذپذيري Permeability)) مي‌پردازيم. سپس با آب سازند و پس از آن با نمونه نفت آسماري، نگه دارنده شن فشرده را اشباع مي‌نماييم. براي مهيا نمودن شرايط مخزن، نگهدارنده را با استفاده از نفت مذكور به فشار psi3000 و سپس با گاز CO2 به فشار psi3700 (فشار مخزن آسماري) مي‌رسانيم. در تمامي آزمايش‌هاي انجام شده جهت بررسي اثر زمان ماند تمامي اين مراحل به ‌طور يكسان انجام مي‌شود. آن چه در هر مرحله متغير خواهد بود، پارامتر مد نظر ما در اين ادعانامه يعني زمان ماند است. با دادن زمان‌هاي مختلف به گاز CO2 جهت اقامت در نگهدارنده شن فشرده به گاز مذكور اين امكان را مي‌دهد كه در مجاورت نمونه نفت آسماري طي تماس‌هاي تك مرحله‌اي و چند مرحله‌اي كه با نفت مطرح شده دارد، به حد خاصي از امتزاج پذيري برسد. اين مهم كمك شاياني به افزايش راندمان توليد نفت از نگهدارنده‌ي مدنظر خواهد نمود. اما از طرفي با افزايش زمان ماند با افزايش ميزان و اندازه رسوب آسفالتين كه عواقبي همچون كاهش ترشوندگي و نفوذپذيري Permeability)) شن فشرده و در نتيجه كاهش توليد رادر پي خواهد داشت، مواجه هستيم. پس از سپري شدن مدت زمان تعيين شده، شروع به تزريق گاز CO2 جهت توليد نفت از نگهدارنده در فشار و دماي ثابت Psi 3700 و 90 مي‌نماييم. نفت پس از خروج از انباشتگر وارد فيلتر شده و با برجاي گذاشتن رسوبات خود روي كاغذ صافي تعبيه شده در دو طرف فيلتر از شير فشار شكن خارج مي‌شود كه با جمع‌آوري آن مي‌توان ميزان نفت توليدي را سنجيد. پس از اتمام توليد كاغذ صافي را از فيلتر خارج نموده و در آون خشك مي‌كنيم و با توزين آن و مقايسه‌‌اش با وزن كاغذ صافي قبل از تست مقدار رسوب تشكيل شده را بدست مي آيد. با انجام آزمايشات مختلف مي‌توان به حالت بهينه‌اي از زمان ماند اين فاكتور بسيار موثر جديد جهت رسيدن به بيشترين مقدار توليد نفت و كمترين مقدار رسوب آسفالتين دست يافت.