جاگذاري ميلگردهاي فولادي U (]) شكل در كنج اتصالات تير به ستون به‌عنوان روشي بابت بهسازي، تقويت و مقاوم‌سازي اتصالات سازه‌هاي بتن‌آرمه مطرح‌شده است. هدف از اين ايده بهبود رفتار سازه‌هاي بتن‌آرمه و كاهش خسارت وارد بر آن در هنگام زلزله است. بر اساس اين روش بعد از سوراخ‌كاري در نقاط نزديك اتصال، حداقل دو ميلگرد U شكل از دو لبه خود در محل سوراخ‌ها جاسازي مي‌شوند. فضاي خالي اطراف لبه‌هاي ميلگرد نيز با چسب و يا ملاط منبسط شونده پر مي‌شود. با توجه به ثابت و محكم بودن دو انتهاي بخش مياني و همچنين كوتاه بودن طول اين بخش از قطعات جاگذاري شده، ميلگردها قادرند دركشش و فشار تقريباً به‌صورت متقارن بار وارده را تحمل نموده و حتي وارد ناحيه غير ارتجاعي فولاد شوند. به‌اين‌ترتيب توانمندي جديدي در اين موضع ايجاد مي‌شود كه سبب مي‌شود تا: 1- صلبيت و سختي موضع اتصال افزايش يابد؛2- ضمن افزايش ظرفيت خمشي نواحي انتهايي تيرها، از چرخش آن‌ها جلوگيري شده و مانع از آسيب‌ديدگي زودهنگام اتصالات شوند. ازآنجاكه سلامت اتصالات مي‌تواند نقش عمده‌اي در پايداري سازه داشته باشد لذا افزايش ظرفيت و ممانعت از آسيب‌ديدگي آن‌ها مي‌تواند به بهبود رفتار سازه در هنگام زلزله كمك نموده و از خسارت‌هاي وارد بر آن بكاهد.

بهسازي، تقويت و مقاوم‌سازي اتصالات سازه‌هاي بتن‌آرمه مي‌تواند از روش جاگذاري قطعات فولادي در كنج اتصال انجام شود. به اين منظور پس از تعيين موقعيت ميلگردهاي موجود در تير و ستون، در نزديكي اتصال دو سوراخ يكي در تير و ديگري در ستون ايجاد مي‌شوند. سپس دو قطعه ميلگرد دو سر رزوه شده در هريك سوراخ‌ها قرارگرفته و توسط چسب يا بتن منبسط شونده محكم مي‌شود. پس‌ازآن دو ورق كه دو انتهاي آن‌ها سوراخ شده است به‌طور مورب در طرفين اتصال روي ميلگردهاي جاگذاري شده بسته و در حالت مماس با بتن محكم مي‌شوند. به دنبال آن توسط دو قطعه نبشي و يك قطعه ورق و از طريق جوش دادن، قطعات جاگذاري شده با يكديگر يكپارچه مي‌شوند. طراحي اجزاي اين مجموعه به‌گونه‌اي است كه قبل از وارد شدن به ناحيه غيرخطي فولاد، دچار كمانش ناشي از لاغري نشوند و بتوانند دركشش و فشار رفتار تقريباً متقارني را از خود نشان دهند. تعبيه اين مجموعه در كنج اتصال سبب مي‌شود تا: 1- صلبيت و سختي اتصال افزايش يابد؛2- ضمن افزايش ظرفيت خمشي نواحي انتهايي تيرها، از افزايش تنش‌هاي برشي در هسته اتصال جلوگيري شود. به‌اين‌ترتيب از آسيب‌ديدگي زودهنگام اتصال جلوگيري شده و رفتار سازه در هنگام زلزله بهبود پيدا مي‌كند.

هدف از ابداع مهاربند كمانش‌تاب تمام فولادي لوله‌اي با كلاهك‌هاي انتهايي دستيابي به‌نوعي مهاربند مقاوم در برابر كمانش، كم‌حجم، سبك، ارزان و بي‌نياز از فناوري پيچيده است تا با نصب آن در سازه توان استهلاك انرژي سازه افزايش ‌و خسارت وارد بر آن كاهش يابد. براي اين منظور از دو لوله فولادي متداخل استفاده مي‌شود كه لوله‌هاي داخلي و بيروني به ترتيب اعضاي باربر و مقاوم كننده هستند. جهت افزايش سختي، كاهش دوران خارج از صفحه و جلوگيري از كمانش موضعي، دو كلاهك به شكل مخروط ناقص از طرف قطر كوچكشان به‌عنوان بخش انتقالي به دو انتهاي عضو باربر جوش مي‌شوند. اتصال مهاربند به سازه، از طريق صفحاتي است كه به قطر بزرگ كلاهك‌ها جوش مي‌شوند. با نصب مهاربند در سازه، نيروهاي فشاري و كششي ناشي از ارتعاش سازه توسط صفحات انتهايي و كلاهك‌ها به عضو باربر مي‌رسند. اين عضو تحت بار فشاري شروع به كمانش كرده تا جايي كه با تكيه دادن ‌بر لوله بيروني، كمانش آن متوقف مي‌شود. جلوگيري از ادامه كمانش عضو باربر سبب مي‌شود تا اين عضو نيروي بيشتري را تحمل كرده و با وارد شدن به ناحيه غير ارتجاعي باعث استهلاك انرژي بيشتر و كاهش خسارت وارده برسازه شود.

"ميراگر تسليمي حلقه‌اي" يك راهكار مفيد براي تاب آوري سازه هنگام زلزله‌هاي شديد است. بعد از زلزله‌هاي شديد، مشكلات زيادي به وجود مي‌آيد. يكي از اين مشكلات، سازه‌هايي است كه فرونريخته‌اند، اما ديگر سرويس‌دهي ندارند. براي حل اين مشكل، از المان‌هاي فداشونده (فيوز) در سازه استفاده مي‌كنيم. اين ايده (ميراگر تسليمي حلقه‌اي)، نوعي فيوز است كه عمده نيروي زلزله را به خود جذب مي‌كند. همچنين بعد از زلزله به سرعت تعويض مي‌شوند و سازه به سرويس‌دهي برمي‌گردد. اين ميراگر تسليمي حلقه‌اي، علاوه بر فداشوندگي، سختي سازه را نيز افزايش مي‌دهد. بنابراين اجزاي غيرسازه‌اي از آسيب در امان مي‌مانند. همچنين شكل‌پذيري سازه نيز به طرز قابل توجهي افزايش مي‌يابد و در نتيجه در راستاي اقتصادي‌تر شدن سازه حركت مي‌كند.