باوجود روش‌هاي متنوع درمان سرطان در حال حاضر آنتي‌بادي‌ها به‌طور مؤثر در درمان و يا جلوگيري از پيشرفت سرطان به كار مي‌روند. آن‌ها مي‌توانند باهدف قرار دادن يك آنتي‌ژن اختصاصي تومورال با كمترين آسيب به سلول‌هاي نرمال، به سلول‌هاي سرطاني حمله كنند. امروزه آنتي‌بادي‌هاي منوكلونال به‌عنوان يكي از داروهاي مهم در صنايع زيست دارويي شناخته‌شده مي باشند. اولين آنتي‌بادي‌هاي منوكلونال ضد سرطان آنتي‌بادي‌هاي موشي (Murin) بودند كه پاسخ ايمني قابل توجهي را در ميزبان به همراه داشتند. پس از آن آنتي‌بادي‌هاي كايمريك ساخته‌شدند كه براي به حداقل رساندن ايمونوژنيسيته، آنتي‌بادي‌هاي انساني ساخته شد كه تنها نواحي CDR آن‌ها موشي بود. در حال حاضر آنتي‌بادي‌هاي تماما" انساني مانند scFv(Single chain variable fragment) ساخته مي‌شود كه مشكل ايمني‌زايي را ندارند . scFv ها جزء آنتي‌بادي‌هاي نسل چهارم يعني كاملاً" انساني مي‌باشند كه مشكل ايمني‌زايي ندارند. ازنظر فارماكوكينتيك نيز سرعت پاك‌سازي آن از خون سريعتر است. به خاطر حذف رسپتور Fc در اين نوع از آنتي‌بادي‌ها اتصال غيراختصاصي آنتي‌بادي به رسپتور Fc بر سطح سلول‌هاي طبيعي كاهش مي‌يابد. آنتي‌بادي‌هاي scFv به خاطر اندازه كوچكشان و وزن مولكولي كم قدرت نفوذ بالايي به داخل بافت‌ها و سلول‌هاي سرطاني دارند. به خاطر عدم نياز به حيوان جهت ايمونيزاسيون و نيز تهيه و توليد نسبتاً آسان scFv ها در مقياس بزرگ‌تر، استفاده از اين نوع آنتي‌بادي‌ها جهت كاربردهاي آزمايشگاهي و كلينيكي موردتوجه است. يكي از روش‌هاي توليد آنتي‌بادي‌هاي تماما" انساني روش فاژ ديسپلي(PDT) است. با استفاده از PDT مي‌توان كتابخانه‌هاي فاژي بيانگر قطعات كوچك آنتي‌بادي تك زنجيره‌اي (scFv) را ايجاد نمود. با استفاده از اين كتابخانه‌ها كه تنوع بالايي دارند مي‌توان تقريبا" برعليه هر آنتي‌ژني، آنتي‌بادي‌هايي با افينيتي بالا توليد كرد (11). VEGFR2 كه نوعي گيرنده‌ي تيروزين كينازي مي باشد، يكي از آنتي‌ژن‌هاي مهمي است كه مي‌توان برعليه آن آنتي‌بادي با افينيتي بالا توليد كرد. خانواده VEGF و مهم‌ترين رسپتور آن يعني VEGFR2 در آنژيوژنز نقش دارند (14). بنابراين با ممانعت اتصال اين گيرنده‌ها به رسپتور VEGFR2 مي‌توان از آنژيوژنز جلوگيري نموده و متعاقبا" جلوي رشد، تمايز و يا متاستاز سلول‌هاي سرطاني را گرفت.ه