بست هاي كنوني داربست هاي متداول در دنيا از نوع پيچي يا گوه اي جهت سفت شدن مي باشند كه با زاويه نود درجه دو لوله داربست عمودي و افقي را به يكديگر متصل مي كنند. نوعي از اين اتصالات با دارا بودن يك پين بين دو كفه عمودي و افقي خود قابليت تحرك را ايجاد كرده و به شكل آزاد زاويه مي گيرند يعني دو محور x و y كه دو لوله عمودي و افقي هستند با يك زاويه آزاد قابل شكل گيري هستند (محور مفصلي ايجاد مي كنند). نقص اين اتصالات با زاويه آزاد در عدم قفل شوندگي آنان بوده و قادر نيستند در زاويه هاي تعريف شده ثابت قرار گيرند (تبديل به اتصال گير شوند). با طراحي اتصال جديد امكان قفل شدن اين محور در هر 30 درجه ميسر شده و ضمنا اتصال مفصلي به اتصال گير تبديل مي شود، كه اين موضوع سبب بالا رفتن مقاومت سازه اي و تغيير رفتار محور هاي موربي كه تنها به عنوان بادبند مورد استفاده قرار گرفته اند به محور مورب سازه اي قابل اتكا شده است. اين تغيير بزرگترين حسن براي به كارگيري حول سازه هاي مدور و كره اي شكل است. در حقيقت اين اتصال براي استفاده مختص اينگونه سازه هاي كروي بالاخص گنبد هاي مساجد جديد و بالاخص تاريخي طراحي گرديده است كه در دو محور عمودي و افقي قابليت چرخش با هندسه گنبد را دارا مي باشد تا از صدمه رسيدن به پرسنل و سازه بناي تاريخي جلوگيري به عمل آيد.