براي حفاري رسوبات حاوي هيدرات، به‌منظور دست‌يافتن به ذخاير نفتي در لايه‌هاي پايين‌تر، ابتدا بايد بتوان بدون مشكل رسوبات داراي هيدرات متان را حفر كرد. با توجه به اين كه دماي سيال حفاري معمولاً خيلي بيشتر از دماي پايداري هيدرات متان است ممكن است انتقال گرما باعث تجزيه حجم زيادي از هيدرات شده و باعث آزاد شدن گاز متان و ورود آن به درون چاه يا رسيدن آن به سطح دريا شود. ورود گاز متان به گل حفاري باعث گاززده‌شدن گل حفاري و سبكتر شدن ستون گل درون چاه و در نتيجه تجزيه بيشتر هيدرات و ناپايداري ديواره چاه مي‌گردد. در صورت شدت يافتن اين ناپايداري مشكلات بعدي همچون گشاد شدن ديوارۀ چاه، ريزش ديواره چاه و گيركردن رشته حفاري يا جداري مي‌گردد. عموماً در حفاري در آب‌هاي عميق از كشتي‌هاي حفاري يا سكوهاي نيمه شناور يا تمام شناور استفاده مي‌شود. تجزيه هيدرات و ورود گاز متان به آب باعث كاهش چگالي كلي سيال شده و ممكن است باعث غرق شدن سكو يا كشتي شود. همچنين خروج گاز متان در نزديكي سكو يا كشتي خود مي‌تواند تهديد جاني براي پرسنل و تجهيزات باشد. بر اساس طراحي آزمايشات و ارزيابي هاي به عمل آمده در مورد پارامترهاي واقعي حفاري در لايه هاي حاوي هيدرات، دستگاه آزمايشگاهي براي بررسي ميزان تاثير دما در تجزيه هيدرات و ناپايدار شدن ديواره چاه طراحي شده است.