خلاصه: فاكتور رشد فيبروبلاستي نوع يك FGF1 يك پلي پپتيد تك رشته اي متشكل از ۱۴۰ اسيد آمينه و فاقد باند دي سولفيدي مي باشد. وزن مولكولي آن ۱۶ كيلودالتون است. FGF1 باعث رشد و تمايز انواع سلولها مي شود،همچنين داراي فعاليت ميتوژنيك در بسياري از رده هاي سلولي و همچنين نقش آنژيوژنز و ترميم زخم دارد. همچنين نشان داده شده كه FGF1 داراي نقش حياتي در مهندسي بافت ،ايسكمي قلبي و بازسازي عصبي دارد. فاكتور رشد فيبروبلاستي( FGF1) يك نقش ضروري در روند بهبود زخم با تحريك تكثير فيبروبلاست و سلول هاي آندوتليال ايفا مي‌كند.به دليل اين گونه فعاليت هاي بيولوژيك، بايستي در صنعت داروسازي مورد توجه ويژه اي قرار بگيرد. تاكنون سيستم هاي بياني مختلفي براي بيان FGF1 استفاده شده اند كه شامل اشريشيا كلي، مخمرها، حشرات و موش مي باشند. در اين ميان اشريشياكلي به دليل مزايايي مانند سادگي كار كردن با آن، كشت آسان، و بازده بالا ، پر كاربردترين ميزبان بوده است. در اين تحقيق با استفاده از سيستم بياني pET24a-FGF-1 توليد پروتئين به صورت محلول صورت گرفت. بدين منظور ژن FGF-I كلون شده در وكتور pET24a درسه سويه¬ي باكتري اشريشياكلي از جمله OrigamiB (DE3) BL21(DE3) و Shuffle T7 ترانسفورم شد. بيان پروتئين نوتركيب پس از القا توسط IPTG در ژل الكتروفورز بررسي و توسط تكنيك وسترن بلاتينگ تاييد گرديد. توليد و بهينه سازي شرايط بيان پروتئين FGF-I با استفاده از سويه¬ي Shuffle T7 صورت گرفت. به منظور بهينه سازي شرايط توليد در مرحله اول، سه فاكتور دما (16, 22, 37 oC)، مقدار القاگر (0.2, 0.4,0.8,0.08mM) و نوع محيط كشت (LB, SOC) در نظر گرفته شد. نتايج حاصل از بهينه سازي داده¬ها نشان داد كه بيشترين مقدار توليد پروتئين FGF-I در دماي C°16 و در محيط كشت SOCاست و مقدار القاگر 0.2 mM صورت ميگيرد. در شرايط بهينه 1500 mg/l پروتئين نوتركيب با ميزان بيان 69.90% پروتئين كل و 12g/lوزن خشك نهايي توده سلولي بدست آمد. اين مقدار پروتئين يكي از بالاترين مقادير گزارش شده در اشريشيا كلي است. كلمات كليدي: اشريشياكلي، فاكتور رشد فيبروبلاستي نوع يك، پروتئين نوتركيب، بهينه سازي توليد، شافل

در موارد بسيار متعددي سطح آنتي بادي 1gM عليه توكسوپلاسما تا ماهها يا سالها بعد از عفونت بالا مي ماند. اين مسئله باعث مي شود كه موارد مثبت كاذدب در استفاده از كيت هاي الايزاي فعلي امري شابع باشد. به همين منظور در سالهاي اخير مطالعات زيادي براي يافتن آنتي ژنهايي كه آنتي بادي عليه آنها در مرحله حاد عفونت توكسوپلاسما بالا باشد ولي در موارد مزمن عفونت، سطح آنتي بادي عليه آنها پايين باشد، انجام شده است. بدينوسيله ما ادعا مي كنيم كه مي توان پروتئين نوتركيب GRA6 را براي تشخيص عفونت حاد توكسوپلاسما و اندازه گيري IgM بكار برد. همچنين ما ادعا مي كنيم كه روش Indirect IgM ELISA با استفاده از پروتئين GRA6 قادر است كه بخوبي افراد مبتلا به عفونت حاد را از افراد مبتلا به عفونت مزمن متمايز كند. روش الايزا مزبور با استفاده از پروتئين مزبور كارايي بسيار بالايي در تشخيص صحيح عفونت حاد توكسوپلاسما در زنان باردار دارد.