گوي پردار بدمينتون يك بدنه توپي ايروديناميكي مي¬باشد و شامل يك چوب پنبه است كه با يك پوسته پري يا پلاستيكي احاطه مي¬شود. مطابق با دستورات فدراسيون جهاني بدمينتون (BWF)، پوسته پيرامون توپ بدمينتون، بايد از 16 پر ساخته شده باشد (BWF، 1988) كه مي¬تواند با يك پوسته سنتزي (معمولاً متشكل از پليمرهايي همچون نايلون) جايگزين گردد. توپ¬هاي متنوعي كه امروزه در دسترس هستند، در شكل 1، مشخص مي¬باشند. توسعه توپ¬هاي سنتزي، موضوع جديدي نيست. ثبت اختراع درباره طرح-هاي توپ سنتزي همچون طرح ورزشي كارلتون (كارلتون، 1967)، به اوايل دهه 1960 بر مي¬گردد. در حالي¬كه رشته بدمينتون بطور فزاينده¬اي در حال گسترش است، توجه به عملكرد و گسترش توپ¬هاي سنتزي عليرغم بهبود توليد در دهه¬هاي اخير به اندازه توپ¬هاي پري نبوده است. اين موضوع منجر به نيازمندي به پرهاي مرغان آبزي براي توليد توپ مي¬گردد كه مي¬تواند بعضي اوقات ذخيره غير قابل پيش¬بيني اين گونه¬ها را دچار انقراض نمايد. اين¬گونه مطرح شده است كه تكنولوژي مدرن بويژه در نمونه¬سازي اوليه بصري و سريع (VP و RP) مي¬تواند در توسعه توپ¬هاي سنتزي با عملكرد بالا كاربرد داشته باشد. اين تكنولوژي¬ها مي¬تواند زمان، هزينه و نيروي كار مرتبط با تكرار طرح را با استفاده از نمونه¬سازي اوليه فيزيكي خالص، كاهش دهد. مفهوم تركيب تكنيك¬هاي متنوع در توسعه توپ در اين كار، نشان داده مي¬شود. برجسته¬ترين نيروي عمل¬كننده بر روي توپ در هنگام پرواز، نيروي پايين كشاننده (Drag) مي¬باشد. مطابق با شبيه¬سازي خط سير (trajectory) توسط كوك (2002)، تأثير نيروي بالا برنده بر ارتفاع و مسافت برايند پيموده شده توسط يك توپ، ناچيز است. بنابراين، گام نخست براي بازتوليد عملكرد توپ پري درباره توپ-هاي سنتزي، تقليد پارامترهاي پايين كشاننده (drag) در سرعت¬هاي پرواز متنوع مي¬باشد. با كمك شبيه¬سازي گردشي، پارامترهاي ايرودينامكي متنوع طرح توپ سنتزي مي¬تواند قبل از ساخت يك نمونه اوليه فيزيكي، برآورد شود. يكي از اولين انتشارات درباره ديناميك سيال محاسباتي (CFD)، رويكرد عملي با قابليت استفاده از توانايي محاسباتي بهبود يافته مي¬باشد (فرانك و همكاران، 2000). هرچند، فقدان ظرفيت محاسباتي در آن دوران، دقت چنين كارهايي را محدود مي¬نمود. از آن پس، توان محاسباتي بطور شگرفي افزايش يافته است.امروزه، حتي يك كامپيو

در سال¬هاي اخير نوعي از تمرينات پويا، بنام تمرينات عملكردي مورد توجه قرار گرفته است. يكي از اين وسيله¬ها، كيسه آبي (تيدال تانك ) مي باشد. به منظور تمرين با آن، ابتدا ورزشكار آن را به اندازه مورد نظر، آب كرده و الباقي فضاي كيسه را با هوا پر مي¬نمايد. سپس، با بلند نمودن كيسه آب و حركت دادن آن در زوايا و حركات مختلف، اقدام به انجام فعاليت عملكردي مي¬كند. در هنگام جابجايي، آب درون آن از يك طرف به طرف ديگر حركت مي كند. اما جابجايي سريع كيسه آبي از يك اندام به اندام ديگر خصوصا در مفاصلي كه دچار آسيب ديدگي شده اند، ورزشكار يا فرد استفاده كننده را در معرض ساييدگي غضروف مفصلي قرار مي دهد. بر اين اساس، يافتن راه حلي براي حل اين مشكل ضروري مي باشد. در طرح مورد نظر با ايجاد صفحه داراي منافذ متعدد در وسط وسيله كانال هايي جهت سوق دادن جريان آب در جهت هاي خاص در داخل كيسه آبي بوجود مي آيد كه از تغيير سرعت ناگهاني آب درون كيسه ممانعت بعمل مي آورد.