تاكنون بيشترين شكل دارويي مورد استفاده در بيماري هاي چشمي به صورت قطره هاي چشمي بوده است اما بسياري از داروهاي چشمي در پايه قطره هاي چشمي نامحلول بوده و يا در غلظت درماني براي بافت چشم تحريك كننده هستند، از طرفي قطره هاي چشمي دوام كمي بر روي بافت چشم دارند واين مسئله به دليل مدت كم تماس دارو با چشم است و قسمت اعظم دارو به همراه اشك از محل خارج مي شود(كمتر از 7 درصد داروتوسط چشم جذب ميشود و بقيه اتلاف ميشود). لذا بايد به طور مداوم از قطره هاي چشمي استفاده شودكه اين امر براي بيمار دشوار بوده و در اغلب موارد دستور مصرف دارو توسط بيمار رعايت نمي شود، ازاين رو جايگزين كردن سيستم دارو رساني جديد كه طولاني مدت در تماس با چشم بوده و دارو را تدريجي آزاد كند ضروري به نظر مي رسد. لنزهاي تماسي چشمي در اين خصوص ميتوانند مفيد واقع شوند و لذا مطالعه و ساخت لنزهاي مذكور مي تواند در معرفي يك سيستم نوين دارورساني براي چشم مفيد باشد. بدين منظور با بهره گيري از روش قالب گيري تزريقي ميتوان داروي چشمي مورد نظر را حين توليد لنز داخل آن قرار داد تا نهايتا با قرار گرفتن بر روي چشم به تدريج آزاد گردد. استفاده از روش قالب گيري تزريقي و طراحي اينسرت هاي فلزي قابل تعويض در قالب مربوطه، امكان بارگيري دارو حين توليد لنز و نيز توليد لنز هاي متنوع با ابعاد مختلف را با تعويض اينسرت هاي مذكور ميسر مينمايد. در طرح حاضر سطح تماس دو نيمه قالب پليمري تزريقي، در حداقل ممكن تعبيه گشته است(تقريبا تماس خطي است) تا جدايش لنز از قالب پس از پخت راحت تر گشته و باعث پارگي آن نشود و نيز براي تغذيه مواد مونومري و جبران انقباض حين پليمريزاسيون يك فضاي تغذيه در قالب در نظر گرفته شده است، همچنين ضخامت جداره هاي دو نيمه قالب حداقل ممكن در نظر گرفته شده است تا بتواند حين پخت و پليمريزاسيون با اشعه uv به راحتي اشعه را از خود عبور دهد.

خلاصه اختراع : تاندون هاي صليبي قدامي و خلفي زانو در تصادفات و سوانح، به ويژه در خصوص ورزشكاران بعضا دچار پارگي ميشوند، يكي از روش هاي تثبيت تاندون جديد در محل در عمل جراحي باز سازي تاندون هاي زانو، استفاده از پيچ هاي اصطلاحا تداخلي ميباشد. پيچهاي فلزي رايج مورد استفاده در اين خصوص داراي مشكلاتي بدين قرار ميباشند: افزايش قطر كانال استخواني محل استقرار پيچ پس از عمل، پتانسيل سرطان زايي، تداخل در تصوير برداري هاي MRI و CT در دوران بازبيني پس از عمل، بعضا نياز به عمل جراحي ثانويه جهت برداشتن پيچ و احتمال پارگي بافت پيوندي حين جايگذاري پيچ در محل مربوطه حين عمل. در دهه اخير در دنيا انواع پيچهاي پليمري كه عموما از خانواده پلي استرها بوده و قابل جذب در بدن ميباشند، به منظور رفع مشكلات فوق الذكر مورد توجه قرار گرفته اند، اما اين پيچها نيز مشكلات كاربردي دارند از جمله: ايجاد التهابات بافتي پس از استفاده در بدن و خواص مكانيكي و استحكام ناكافي با توجه به عدم توليد داخل كشور انواع غير فلزي اين پيچ ها ، در طرح حاضر با طراحي و ساخت دستگاه تزريق تحقيقاتي دومرحله اي خاص با ظرفيت كم جهت توليد اين پيچ ها و استفاده از يك تركيب كامپوزيتي پليمري سراميكي با خواص تلفيقي از پليمر و ماده سراميكي و نيز هندسه بهينه جهت پيچ ، نمونه اين پيچ ها ساخته شد كه منجر به رفع مشكلات ياد شده در انواع فلزي ميگردد.