ديابت يك اختلال در سوخت و ساز ( متابوليسم ) بدن است كه درآن يا انسولين به مقدار كافي توليد نمي شود و يا انسولين موجود به درستي مصرف نمي شود. ديابت يكي از بيماري هاي مهم و شايع مي باشد و با توجه به آمار انجمن ديابت آمريكا، ديابت چهارمين عامل مرگ و مير در اكثر كشورهاي جهان مي باشد و به گزارش همين انجمن در سال 2030 ، 8/66 ميليون ديابتي در آمريكا خواهيم داشت. در كشور خودمان نيز اين آمار هر ساله رو به افزايش بوده و بنابراين همه ي اين آمارها لزوم توجه هرچه بيشتر به اين بيماري را طلب مي كند. به طور كلي ديابت به چهار گروه تقسيم مي شود؛ ديابت نوع 1 ( ديابت وابسته به انسولين ) ، ديابت نوع 2 (ديابت غير وابسته به انسولين ) ، ديابت حاملگي و ديابت به علل متفرقه كه از اين بين ديابت نوع 2 ، ديابت شايع ترين نوع ديابت بوده و 85 تا90 درصد كل موارد ديابت را شامل مي گردد. در ديابت نوع 2 دو عامل اساسي نقش دارد : 1) سلولهاي ي پانكراس به خوبي عمل نمي كنند و مقدار انسولين توليدي كمتر از حد مورد نياز بدن است. 2) انسولين ترشح شده به علت وجود مقاومت سلولها به انسولين، كارايي لازم را ندارد. علت ابتلاي افراد به ديابت نوع 2 تركيبي متغير از 2 عامل فوق است، يعني در افراد مختلف نسبت نقش هر يك از عوامل به ديگري فرق مي كند. ديابت نوع 2 معمولا در افراد بالاي 30 سال اتفاق مي افتد. در درمان اكثر افراد مبتلا به ديابت نوع 2 بايد از داروهاي ضد ديابت استفاده شود و در واقع قرص هاي ضد ديابت صرفاً به منظور كنترل قند خون در ديابت نوع 2 مي باشد. داروهاي ضد ديابت با توجه به ساختار و مكانيسم اثر به 6 گروه اصلي تقسيم مي شوند: 1) سولفونيل اوره ها ( Sulfonylureas ) 2) مگلي تينيد ها ( Meglitinides) 3) بي گوانيد ها ( Biguanides) 4) تيازوليدين ديون ها ( Thiazolidinediones) 5) بازدارنده هاي آلفا-گلوكوسيداز ( Alpha –glucosidase inhibitors) 6) آنالوگ هاي پپتيد ( Peptide analogs) استفاده از خانواده هاي دارويي مختلف فوق در افراد مبتلا به ديابت نوع 2 بستگي به علل و منشا بروز ديابت در آن ها دارد ، به طور مثال خانواده ي دارويي تيازوليدين ديون ها باعث افزايش حساسيت و نفوذپذيري سلول هاي بدن به هورمون انسولين مي شوند و يا خانواده ي دارويي بي گوانيدها بر روي كبد افراد ديابتي اثر گذاشته و مانع توليد مقدار اضافي گلوكز مي شوند و اين سبب مي شود سطح قند خون در افراد ديابتي اي كه علت ديابت آن ها آزادسازي بيش از حد گلوكز از كبد است بالاتر نرود. نقطه اثر خانواده دارويي سولفونيل اوره ها بر روي پانكراس است و سبب تحريك آن و كمك به ترشح بيشتر انسولين توسط سلول هاي بتا ي سالم و جبران كمبود انسولين بدن مي شود. يكي از مهمترين و پرمصرف ترين داروهاي ضد ديابت ( در ديابت نوع 2 دارو مصرف مي شود ) گروه دارويي سولفونيل اوره ها مي باشند كه از بين آنها نيز داروي گلي بن كلاميد جزوء مهمترين و پرمصرفترين داروي اين خانواده ميباشد كه در اين پروژه توليد مشتقات جديدي از اين خانواده و بررسي اثرات آنتي ديابتي و كاهش دهندگي چربي خون آنها انجام خواهد شد. در اين پروژه با تغييراتي روي قسمتهاي ليپوفيلي و نيز هيدروفيلي مولكول داروي فوق (A-F)، داروهائي جديد از اين دسته توليد نموديم و سپس خواص آنتي ديابتي و ضد چربي خوني (كلسترول، چربي خوب، چربي بد و تري گليسيريد) مشتقات جديد از طريق روشهاي فارماكولوژي بررسي و با داروي شاهد و كنترل مقايسه شد. نتايج نشان داد كه داروهاي سنتزي در اين پروژه توانستند بطور موثري سبب كاهش قند خون و نيز چربي بد خون شوند. اين داروها با جايگزيني قسمت F با گروههاي آليل، اتيل فنيل و تري اتوكسي سيليل آمين و نيز جايگزيني گروههاي هالوژنه كلر با بروم و افزايش گروههاي متوكسي در قسمتهاي A-C بدست آمدند. نتايج اين پروژه ميتواند اين اميدواري را ايجاد كند كه ميتوان داروهاي بسيار موثرتري نسبت به داروي شناخته شده گلي بن كلاميد توليد كرد كه با انجام تستهاي فارماكولوژي بيشتر روي حيوانات و انسان، آنها را در آينده به بازار معرفي نمود.