خلاصه اختراع: سكوهاي دريايي براي كاوش و استخراج موادنفتي و ديگر عمليات صنعتي درمناطق دريايي ساخته مي شوند. اين سكوها به دوگروه ثابت و شناورتقسيم مي شوند. سكوهاي دريايي درمعرض خطراتي مانند؛ خوردگي، ايمني كم سكو و خطا در زمان طراحي و ساخت هستندكه باعث فرسايش و فروپاشي آن ها مي شود، همچنين خطراتي مانند طوفان شديد، آتش سوزي، انفجار، افتادن اجسام سنگين روي قسمت هاي سكو باعث مي شوند نيروي زيادي به سكو منتقل شود. در اين اختراع اعضاي اصلي سكو از دو لايه ي فولادي و اعضاي فرعي از يك لايه فولاد تشكيل شده اند كه بين آنها با بتن پر شده است. اين لايه بندي موجب مي شود سكوهاي دريايي در برابر عوامل مخرب فوق مقاومت بالاتري داشته باشند؛ همچنين قرار گرفتن فولاد و بتن در كنار يكديگر صلبيت را افزايش مي دهد. در اين نوع از اعضا پس از نابودي فولاد اوليه (رويه) آتش به بتن مي رسد و بتن با مقاومت بسيار بالايي كه در برابر آتش دارد مي تواند پايداري سكو را تامين كرده و باعث شود تا فرصت بيشتري براي مهار آتش مهيا گردد. در هنگام آتش سوزي بتن به همراه فولاد لايه ي داخلي در اعضاي اصلي و به تنهايي در اعضاي فرعي، علاوه بر مقاومت در برابر آتش، بارهاي وارده از سكو را نيزكه ناشي از تجهيزات و ساير موارد مي شود، تحمل مي كند.