سيستم ايمني خودكار حافظ عابرين , سيستمي مي باشد كه در زمينه ي فني بخش ايمني ساختمان ها قرار مي گيرد و در سابق و حال حاظر به صورت ثابت بوده كه هم اكنون نيز در ساختمان ها در حال ساخت نيز مشاهده مي شود. اما مشكل اين مي باشد كه اين نوع سيستم هاي ثابت در برابر سقوط اشيا, پس از اتمام كار ساخت ساختمان , برچيده مي شود. راه حل پيشنهادي به اين صورت است كه مي توان فنس را با استفاده از بازوي الكترو مكانيكي , متحرك ساخت . سنسور هايي كه حساس به حركت مي باشد , سقوط جسم را شناسايي كرده و فرمان به رله هاي خود مي دهد و زماني كه رله ها به كار افتاد , مدار باز شده و فرمان به بازوهاي الكترومكانيكي ميرسد و با بازشدن اين بازوها , فنس متصل به آن پهن شده و از ادامه ي سقوط جسم جلوگيري مي نمايد.

يك وسيله تمريني در شرايطي مشابه با ميكروگرانشي مي‌باشد تا سلامتي فضانوردان كه نياز به سازگاري با اين محيز پرخطر و استرس زا (ميكروگرانشي) دارند، تأمين شود. كاربر خود را در حالت بي‌وزني تصور مي‌كند و فعاليت‌هاي ورزشي مانند راه‌رفتن, دويدن و پرش و فرود را مانند فردي در فضا و محيط ميكروگرانشي انجام مي‌دهد. محققين حوزه‌ي توانبخشي, پزشكي-فضايي و بيومكانيست‌ها مي‌توانند از اين وسيله براي شبيه‌سازي شرايط بي‌وزني در حوزه توانبخشي افراد آسيب ديده از نواحي اندام تحتاني استفاده كنند. اين وسيله مي‌تواند شامل يك سيستم مهاركننده افقي, سكو و درجه‌ي تنظيم ميزان گرانش (توسط اهرم تعيين زاويه) باشد كه موضوعات توانبخشي, پزشكي-فضايي و بيومكانيكي، از جمله افراد داراي فلج مغزي, آسيب زانو و اندام تحتاني، ورزشكاران و افراد مورد تحقيق در حوزه‌هاي توانبخشي, پزشكي-فضايي و بيومكانيك به شيوه‌اي مشابه شرايط واقعي بي‌وزني در فضا ارائه شده و فرد فعاليت بدني در اين شرايط را تجربه نمايد.