يكي از روش هاي درمان سرطان تيروئيد، مصرف يد 131 توسط بيماران است. دزسنجي يك فرآيند مهم در اندازه گيري شدت تابش مواد پرتوزا و ميزان جذب آن ها در بدن بيمار است، كه در پزشكي هسته اي كاربردهاي گسترده اي دارد. از موارد استفاده آن مي توان در افزايش اثر بخشي درمان اختلالات تيروئيد بوسيله ي يد پرتوزا نام برد. با توجه به استفاده از مواد پرتوزا با فعاليت بالا در اين درمان، بايد از دزسنج مناسب جهت پايش وضعيت اندام هدف (تيروئيد) و اندام بحراني (مغز قرمز استخوان و حنجره و غيره) و همچنين دز دريافتي توسط افراد نزديك بيمار پس از دريافت يد پرتوزا توسط وي و ترخيص از بيمارستان، استفاده گردد. از معايب دزسنج هاي رايج تيروئيد مي توان به عدم قابليت حمل، عدم گزارش نتيجه به صورت بلادرنگ و بازدهي محدود آنها، اشاره كرد. با توجه به موارد فوق، وجود يك دزسنج تيروئيد كه علاوه بر رفع معايب ذكر شده داراي دقت و قابليت اطمينان بالا باشد، ضروري به نظر مي رسد. اين دزسنج شامل دو آشكارساز سوسوزن حساس به پرتوهاي گاما و ايكس است كه با استفاده از يك سيستم شمارنده به نمايشگر متصل شده اند.