امروزه با توجه به پيشرفت در زمينه علوم پزشكي و بهبود تجهيزات نياز روز افزون به بهبود وسايل و روشهاي درماني و كاهش خطاها و مشكلات روشهاي قديمي بيش از پيش احساس مي شود.ما اين كار را توسط اختراع خود به وسيله چند قطعه فلزي(فولاد ضد زنگ) يا پلاستيكي(پلي پروپيلن) در كنار هم كه شامل يك صفحه مدور با قطر55 ميلي متر و ضخامت 1 ميلي متر مي باشد كه در مركز اين صفحه سوراخي به قطر 7 ميلي متر ايجاد كرديم كه در يك سمت صفحه چسب دور قرار داده شده كه از يك سمت به بدن و از سمت ديگر به صفحه مدور متصل مي شود و در سمت ديگر بر روي سوراخ مركزي مجموعه قطعات نگه دارنده و مدور با ارتفاع 7 ميلي متر و ساچمه سوراخ دار با قطر 7 ميلي متر در داخل مجموعه نگه دارنده قرار داده شده است وجود دارد. اين دستگاه با مشخصات گفته شده كه به طور خلاصه به اسم پايه نگه دارنده آنژيوكت در تخيله درماني مايع آسيت مي ناميم. سطح ثابت و زاويه دلخواه را براي تخيله مايع آسيت ايجاد مي كند. كه باعث كاهش احتمال خروج آنژيوكت و تغيير زاويه آن با تكان هاي بيمار مي شود. همچنين اين اختراع ريسك زدن مجدد آنژيوكت را كاهش مي دهد. همچنين توانسته ايم با اين اختراع گامي كوچك در جهت افزايش رضاتمندي بيماران و كادر درماني با كاهش مشكلات قبلي برداريم.

امروزه به لطف پيشرفت در زمينه علوم پزشكي و مهندسي شاهد پيشرفت چشم گيري در زمينه كمك به افرادي كه به هر نحو درگير نوعي از ناتواني هاي جسمي و روحي هستند مي باشيم كه حاصل همكاري و رشد گام به گام اين علوم در كنار يكديگر است منجمله مي توان به پيشرفت هاي اخير در علوم پزشكي در كمك رساني به افرادي كه درگير ناتواني هاي ناشي از نابينايي هستند. اما در اين اختراع سعي شده تا با استفاده از ابزاري ساده هم از جهت توليد و هم از جهت راحتي استفاده توسط نابينايان ايشان را در جهت يابي در هنگام راه رفتن در سطح شهر ها و عبور از گذرگاهها كمك كرد تا در حفظ امنيت شان موثر باشد. كفش به GPS مجهز است و فرد نابينا مي تواند به صورت صوتي مقصد خود را به كفش بگويد،كفش با استفاده از ويبره هاي تعبيه شده در آن فرد نابينا را كمك ميكند كه به كدام سو برود.هر وقت لازم باشد به چپ بپيچد،چپ ويبره ميكند و هر وقت لازم باشد به راست بپيچد راست ويبره ميكتد. با نزديك شدن به مقصد به شدت ويبره ها افزوده مي شود ،در صورت نزديك شدن شي(جسمي) با سرعت بالا به سنسورهاي كفش ،كفش اعلام حالت خطر (panic) ميكند و به فرد نابينا دستور ايست در جاي خود و بالا بردن دست ها و تكان دادن آنها را مي دهد .بدين گونه اطرافيان متوجه در خطر بودن فرد نابينا مي شودند و به كمك او ميايند . با كمك اين اختراع توانسته ايم گامي هر چند كوچك اما ارزشمند در جهت بهبود كيفيت زندگي نابينايان رو به سمت جلو بر داريم و ايشان را قادر به حضور بيشتر در جامعه و بالا بردن سطح نيروي فعال جامعه تشويق كنيم تا بيش از پيش پتانسيل هاي بالقوه ايشان را كه سهم قابل توجهي از جمعيت بشري را دارند، به بالفعل تبديل كنيم و شاهد رشد و پويايي شان در جامعه خودمان باشيم كه رشد هر فرد به رشد جامعه اش و رشد جامعه به بهتر شدن افرادش نيازمند است.