پلي‌يورتان يكي از كاربردي‌ترين مارتيس‌هاي پليمري است كه امروزه جايگاه وسيعي در صنايع پوشش‌دهي، چسب‌ها، فوم‌هاي ترموپلاستيك و الاستومري و نيز صنايع پزشكي پيدا كرده است. پلي‌يورتان عموماً جزء ماتريس‌هاي پليمري بلورينه (همچون پلي‌آميد و پلي‌پرويلين) دسته‌بندي نمي‌شود اما ما با انتخاب مونومرهايي كه ساختار فضايي شيميايي متقارن و آلترناتيو دارند توانستيم نوعي از پلي‌يورتان را سنتز كنيم كه داراي سگمنت‌هاي سخت و نرمي با درصد بلورينگي قابل توجه هستند. بلورينگي يك فاكتور بسيار مهم براي پليمرهاي داراي خواص حافظه‌ي شكلي است و همچنين به‌دليل بهبود درجه‌ي جدايش فاز، نقش مهمي در بالا بردن خواص مكانيكي همچون مدول يانگ و تنش شكست دارد. پلي‌يورتان از سنتز پلي‌اُل اتري پلي‌تتراهيدروفوران (PTHF) با وزن مولكولي 5000-1000، هگزامتيلين دي‌ايزوسيانات (HDI) و بوتان‌دي‌اُل (BDO) به عنوان زنجيرافزاينده به روش پليمريزاسيون دومرحله‌اي درجا به‌دست آمد. با دست‌يابي به ماتريس پلي‌يورتان با بلورينگي قابل توجه، افزودن نانوذرات رس آلي علاوه بر نقش تقويت استحكام، خاصيت هسته‌زايي نيز ايفا كرد. بنابراين علاوه بر افزايش نسبي مدول كششي، نوعي بهينه‌سازي دوگانه از طريق ايجاد كريستاليزاسيون مضاعف در نانوكامپوزيت‌هاي پلي‌يورتان-نانورس صورت گرفت كه ايده‌ي اصلي پژوهش ماست.