رو به اتمام بودن سوخت هاي فسيلي در آينده نزديك و توجه روز افزون به حفاظت از منابع انرژي، توجه جهانيان را به خود جلب نموده است. نوآوري در مديريت زباله ها (زائدات شهري) و در مجموع زيست توده ها اثر مفيدي بر توليد انرژي در كشور خواهد داشت. بر اساس تحقيقات جاري، نرخ رشد ساليانه جمعيت جهاني در حدود 2% تخمين زده مي شود. اين ميزان رشد جمعيت، تقاضا و مصرف زياد انرژي در كشورهاي مختلف دنيا را در پي خواهد داشت. استفاده از گاز سنتز (هيدروژن، متان، كربن مونوكسيد و ...) ناشي از گازي سازي پسماندهاي جامد شهري (زيست توده) و يك سيستم توليد انرژي، در ايران مي تواند به عنوان يك روش نوين منجر به افزايش سهم توليد انرژي و كاهش هزينه هاي دفن و اثرات مخرب زيست محيطي گردد. دفن زباله ها يا زيست توده ها در ايران درحال حاضر به شيوه غير بهداشتي انجام مي شود و در بسياري از شهرها بدون انجام عمليات بازيافت دفن خواهد شد كه نهايتا منجر به توليد شيرابه و آلوده شدن آبهاي زيرزميني مي گردد و از طرفي ساطع شدن گازهاي متان از پسماندهاي دفن شده بعد از مدت زماني خاص باعث تخريب محيط زيست و اثرات مخرب بر لايه اوزون خواهد شد.براي حل مشكل موجود بايد شناختي عميق در مورد نوع و آناليز زيست توده توليدي در كشور را داشت. در ابتدا مطالعه اي دقيق پيرامون آناليز فيزيكي و شيميايي زيست توده و زباله هاي شهري انجام گرفت، در ادامه بر اساس پتانسيل موجود در زيست توده به بررسي راه هاي توليد انرژي از آن پرداخته شد. گازي سازي يا تبديل زيست توده به گاز سنتز روشي جديد جهت تبديل عناصر كربن، هيدروژن، اكسيژن، نيتروژن موجود در زيست توده به گازهاي متان، هيدروژن، مونوكسيدكربن و ... مي باشد. گازي سازي يك فرايند شيميايي مي باشد و در حالت كلي شامل مراحل خشك كردن و تبخير بيوماس از طريق فرآيند پيروليز و در نهايت فرايند اكسايش و كاهش مي باشد. در يك سيستم گازي ساز، نواحي واكنش احتراق و گازي سازي جابجا هستند و هوا يا اكسيژن از كنار راكتور وارد شده و محصولات احتراق و پيروليز به سمت پائين حركت مي كنند؛ گاز داغ توليد شده هم به سمت پائين حركت كرده و روي چار داغ باقي مانده قرار مي گيرد تا واكنش گازي سازي انجام شود و نتيجه آن، گازهاي كم انرژي اما بدون تار مي باشد.