نانو ذرات فلزي بدليل ابعاد بسيار كوچك وهمچنين داراي بودن ويژگي هاي من جمله جاذب قوي يوني در برهه اي از زمان بسيار مورد توجه قرار گرفتند.اما نتايج تحقيقاتي كه نشان از وجود مشكلاتي جديد علاوه بر مسائل توليدي و اقتصادي استفاده از آنها داشت با نام سميت نانو(Nanotoxicology ) نياز به بازنگري در استفاده از اين ساختارها را ضرور كرد.از سويي مزايي همچون ابعاد ريز كه به راحتي بتواند در خلل و فرج نفوذ و سطوح را كاملا پوشش دهد و همچنين دارا بودن ساختاري مستحكم و در عين حال دارا بودن قدرت جذب بالا ،از سوي ديگر سازگاري بيشتر با محيط زيست و بدن انسان ساختار هاي پليمري را بعنوان گزينه ي مناسب اين حوزه معرفي كرده است. هرچند استفاده از ساختارهاي پليمري عاملدار شده به زماني پيشتر از معرفي علم نانومواد بالاخص نانو ذرات فلزي برمي گردد اما ساختارهاي بزرگ و همچنين ظرفيت هاي محدود تبادل يوني در مقابل نانو ذرات فلزي، اهميت ساخت و استفاده از نانو ساختارهاي تبادل يوني بر پايه ي پليمري را نشان مي دهد. در اين اختراع با توجه تحقيقات انجام گرفته و همچنين اختراعات ثبت شده چه در حوزه ي فرايند هاي پليمريزاسيون كه قابليت ايجاد نانو ساختارهاي پليمري(پليمريزاسيون امولسيوني معمولي با قابليت توليد تا مقياس 50نانو متر) را دارند و تعيين عوامل موثر بر توزيع اندازه ذرات توليدي آنها(دماي فرايند به عنوان كنترل كننده ي توزيع اندازه ذرات توليدي در فرايند پليمريزاسيون امولسيوني معمولي )و چه بررسي ساختارهاي پليمري داراي سازگاري بيشتر بدن انسان و محيط زيست ،روش سنتز نانو ذرات پليمري سولفونه شده ي بر پايه ي نانو كوپليمرهاي استايرن- دي وينيل بنزن (بعنوان مناسب ترين ساختارپليمري دربين جاذب هاي يوني و همچنين قابليت كاربردي پزشكي و مراقبي ساختار هاي استايرني بنابر نتايج ثبت اختراعات ) داراي ابعاد زير 100نانو متر با ويژگي هايي مانند :داراي بودن استحكام مكانيكي و شيميايي قوي، قابليت جذب بسيار خوب و همچنين كاربرد در زمينه هايي من جمله تشخيص طبي ، مراقبت پزشكي و غشاهاي تبادل يوني مورد بيان قرار گرفته است.

فدر سامانه‌هاي الكترودياليز يكي از پنج بخش اصلي سامانه‌ها، فاصله دهنده‌هاي بين غشاهاي تبادل يوني مي‌باشند. از مهم‌ترين وظايف فاصله دهنده‌ها در سامانه الكترودياليز توزيع يكنواخت و همچنين افزايش اختلاط در جريان به‌منظور كاهش ضخامت زير لايه انتقال جرم و درنتيجه بهبود فرايند انتقال جرم در سامانه‌هاي الكترودياليز است. در فاصله دهنده‌هاي معمول مورداستفاده در اين سامانه‌ها همواره مشكلات عدم توزيع‌پذيري يكنواخت جريان و همچنين وجود فضاهايي كه درآن ها جريان حالت گردشي و يا سكون دارد، به چشم مي‌خورد و سبب افت كارايي كل سامانه الكترودياليز مي‌شود. در جهت بهبود كارايي فاصله دهنده‌هاي معمول مورداستفاده در سامانه‌هاي الكترودياليز، فاصله دهنده‌هاي كاناليزه كه در آن ها مناطق داراي قابليت ايجاد جريان گردشي و يا جريان ساكن شناسايي و حذف گرديده است مورد طراحي، شبيه‌سازي و آزمون تجربي عملكرد قرارگرفته است. آزمون‌هاي تجربي نتايج شبيه‌سازي‌هاي انجام‌گرفته در زمينه بهبود توزيع جريان و ايجاد اختلاط بيشتر در راستاي كاهش ضخامت زير لايه‌ي انتقال جرم را تصديق و بهبود عملكرد فاصله دهنده‌هاي جديد به ازاي كاناليزه شدن و حذف فضاهاي به‌اصطلاح مرده‌ي موجود در طراحي كاناليزه ي ساده را نشان مي‌دهند.