امروزه تعداد زيادي از كودكان به علت بيماري‌هاي مختلف در بيمارستان‌ها بستري هستند. به‌عنوان‌مثال در كشور امريكا از هر شش بيمار بستري در بيمارستان، يك كودك زير 18 سال وجود دارد. در ايران نيز بخش قابل‌توجهي از بيماران بستري در بيمارستان‌ها را كودكان تشكيل مي‌دهند. از اين جمعيت، حدود 4500 كودك به دليل سرطان در بيمارستان‌ها بستري هستند. علاقه كودكان به فنّاوري به‌ويژه ربات‌ها مي‌تواند موجب كاهش اضطراب و ساير تنش‌هاي عصبي در طول مدت درمان شود و ميزان همكاري كودكان با پزشكان را در طي معالجات افزايش دهد. ازاين‌رو استفاده از ربات در محيط بيمارستان به‌منظور ارتباط با كودكان مي‌تواند به بهبود آن‌ها كمك كند. اين ربات‌ها در حين تعامل با كودكان ممكن است تعادل خود را از دست بدهند و دچار آسيب بشوند. ازاين‌رو استفاده از ربات‌هاي تجاري رايج مانند ربات NAO به‌صورت طولاني‌مدت احتمال آسيب به ربات را افزايش مي‌دهد. از طرفي ديگر اين ربات‌ها به دليل تعامل با كودكان بايد در بخش‌هاي مختلف بيمارستان حركت كنند. ربات NAO به دليل اينكه براي حركت قدم برمي‌دارد و داراي اندازه كوچكي است؛ براي اين كار مناسب نيست. ازاين‌رو طراحي و ساخت يك ربات سيار براي تعامل با كوكان در محيط بيمارستان لازم به نظر مي‌رسد. هدف از اين پروژه طراحي و ساخت يك ربات اجتماعي سيار براي تعامل با كودكان سرطاني در محيط بيمارستان است. اين ربات بايد بتواند در محيط بيمارستان (شامل سالن و اتاق كودكان) حركت كند و با قرار گرفتن در كنار تخت بيمار با وي ارتباط و تعامل برقرار كند. براي اين منظور، ربات بايد توانايي حركت در مسير مستقيم و گردش در زواياي مختلف را داشته باشد. علاوه بر اين، ربات بايد با كودكان تعامل كنند. اين تعامل شامل حركات بدن، بيان احساسات صورت، تقليد احساس كودك و گفتارهاي محدود است. طراحي ربات بر اساس شرايط و نيازهاي كودكان سرطاني است. براي اين منظور، شرايط و نيازهاي كودكان سرطاني طي جلسات متعدد با كادر درماني بيمارستان محك بررسي گرديد. علاوه بر اين، طي نظرسنجي از كودكان، طراحي ربات بهينه شده است