امروزه سامانه هاي نوين دارورساني براي درمان بيماري هاي صعب الاعلاج به خصوص سرطان ها بدون آسيب رساندن به بافت هاي سالم بسيار مورد توجه قرار گرفته اند. سامانه هاي انتقال دارو بايد بتوانند زمان كافي براي گردش در خون داشته باشند، دارو را از رهايش و يا تجزيه پيش از هنگام حفظ كنند، بتوانند مقدار زيادي از دارو را منتقل كنند و نسبت به آزاد سازي دارو قابليت كنترل داشته باشند. به تازگي نانو ساختار كربني گرافن اكسايد كه از گرافيت ساخته مي شود به عنوان يكي از كانديدهاي مطرح براي حمل و رهايش دارو معرفي شده است. گرافن اكسايد زيست سازگار است و با توجه به ساختار پايدار و دو بعدي آن مي تواند حجم زيادي از دارو را بر روي هر دو سطح و لبه هاي خود حمل كند. در اين اختراع پس از سنتز گرافن اكسايد، داروي دوكسوروبيسين كه يك داروي عمومي در شيمي درماني سرطان ها مي باشد بر روي گرافن اكسايد بارگذاري شده است. براي افزايش ميزان بارگذاري دوكسوروبيسين به بيشترين مقدار ممكن، پارامترهاي دما، pH، سونيكاسيون و تيمار با اسيد بهينه شدند. سامانه ي گرافن اكسايد-دوكسوروبيسين ساخته شده حساس به pH بوده و با توجه به بهينه شدن پارامترهاي بارگذاري دارو در اين اختراع، اين سامانه بيشترين ميزان رهايش دارو در pH=5.4 كه pH ليزوزوم سلول هاي سرطاني و محيط تومور مي باشد، و كمترين ميزان رهايش را در pH=7.4 كه pH پلاسما و محيط طبيعي بدن است، را دارد. اين سامانه قابليت استفاده براي دارو رساني نوين و موثر در انواع سرطان ها با كمترين آسيب به بافت هاي طبيعي در بالين بيماران را دارد. با توجه به پربازده و بهينه بودن اين سامانه و ارزان بودن آن تجاري كردن اين سامانه به صرفه و سودآور است.