طرح حاظر وسيله اي كوچك و قابل حمل¬ مي¬باشد كه پرستار مي¬تواند با خود همراه داشته¬باشد و هميشه بعد از انجام يك تزريق يا گرفتن راه وريدي، در همان مراحل اوليه بعد از استفاده از سرنگ يا آنژيوكت بدون ايجاد حجم اضافي دفعي،فقط عامل انتقال بيماري يعني سرسوزن را براحتي درون اين وسيله وارد كرده و و با اعمال نيروي كمي و كمي تكان دادن، سرسوزن داخل محفظه شكسته و عامل آسيب حذف مي¬گرددنحوه استفاده از اين وسيله بدين صورت ميباشد كه پرستار وسيله را در دست غيرغالب خود گرفته و سرسوزن را درمحل پلاستيكي وسط قيف در نوك وسيله وارد كرده و با حركت دادن سرنگ به چپ و راست وثابت نگه داشتن وسيله با دست غيرغالب، سرنگ از انتها ميشكند و درون محفظه ميماند . براي اينكه خطا در انجام اين حركت كم شود، نوك وسيله حالت قيفي داشته ، براي محفظت از دست نگهدارنده وسيله¬و براي اينكه سوزن راحت شكسته شود، بعد از قسمت ورودي سرسوزن كه تقريبا همانند ويال¬هاي دارويي مي¬باشد،درون محفظه حالت مخروطي داشته كه ميدان حركت سرسوزن را درون محفظه كم ميكند و سرنگ براحتي شمسته مي¬شود. بعداز اينكه سرسوزن شكسته شد،وسيله را بدون هيچ خطري درون جيب يا ست تزريق خود گذاشته و باقي سرنگ كه عامل خطر آن حذف شده را دفع كرد.

گازهاي خوني شرياني Arterial Blood Gas - ABG به عنوان يك روش قابل اعتماد براي بررسي عملكرد قلب و ريه مي باشند. زمينه فني اين اختراع، علوم پزشكي و پرستاري است. مشكل فني هپارينه كردن دستي سرنگ توسط كاربر (پزشكان و پرستاران) به منظور جلوگيري از لخته شدن خون جهت انجام آزمايشات ABG، است. در اين وضعيت، هپارين موجود در فضاي مرده سرنگ، در حجم هاي مختلفي كه از خون شرياني بيماران گرفته مي شود، غلظت هاي متفاوتي را ايجاد خواهد كرد كه اين مسئله مي تواند نتايج آزمايشات را مخدوش كند. به هر حال، استانداردي مشخص در مورد ميزان صحيح غلظت هپارين و حجم مورد نياز خون، جهت عدم تاثير بر پارامترهاي مربوط به گازهاي شرياني وجود ندارد. راه حل، توليد سرنگي هپارينه حاوي محفظه اي با ميزان هپارين استاندارد (تصوير 1، قسمت C) و فضاي خالي مشخص جهت دريافت نمونه خون شرياني (تصوير 1، قسمت D)، توسط پزشكان و پرستاران در مراكز بهداشتي - درماني، بيمارستان ها و همچنين مراكز اورژانس مي باشد.